Religie als onderricht

Ik ga het onderwerp religie met een specifieke nadruk behandelen – als een educatieve arena in plaats van als een geloofssysteem of een verzameling ideeën of hoopvolle verwachtingen. Als onderwijs vereist religie de introductie van nieuwe ideeën en de toepassing ervan op situaties in het echte leven en het gebruik van bepaalde oefeningen voor persoonlijke ontwikkeling.

In het onderwijs onderhoud je doelen voor je eigen ontwikkeling en voor mogelijk gebruik in de toekomst. Toch denken mensen bij religie vaak niet aan onderwijs. Ze denken aan het aannemen, verdedigen of worstelen met een geloof. Wij willen religie niet op deze manier behandelen. Simpel gezegd is religie beoefening. Het is dat wat je gebruikt om jezelf te ontwikkelen en te verbeteren en daarmee de wereld om je heen.

Laten we daarom gissingen en argumenten achter ons laten en kijken naar wat er voor jou gedaan kan worden en wat jij voor anderen kunt doen. Ons onderricht is religieus van aard omdat het gaat over het toepassen van een grotere waarheid op de wereld. Wat is een grotere waarheid? Een grotere waarheid is iets dat mensen niet voor zichzelf verzinnen voor hun persoonlijke geruststelling, comfort of om welke andere reden dan ook. Het is iets dat inherent is aan mensen. Ze kiezen ervoor om het te erkennen of niet, om het te gebruiken of niet.

Mensen ervaren en interpreteren de waarheid op verschillende manieren, maar de waarheid staat los van interpretatie. Wat mensen zien als hun ervaring van de waarheid is hun interpretatie van de waarheid. De waarheid wenkt je altijd om verder te gaan dan je idealen en je filosofie. Als een grote aantrekkingskracht die je eigen begrip te boven gaat, blijft ze je aansporen om verder te gaan.

Daarom, wanneer mensen zeggen: “Ik ken hier de waarheid,” en ze ruziën met anderen, ruziën ze over interpretaties en benaderingen. Dat komt omdat dezelfde waarheid in verschillende stadia van ontwikkeling verschillende dingen blijkt te zijn. Ze heeft een andere waarde en toepassing in deze verschillende stadia. Als iemand in het ene stadium ruzie maakt met iemand in een ander stadium, begrijpen ze elkaar misschien niet omdat hun ervaringen worden bepaald door hun ontwikkelingsstadia en hun eigen persoonlijke voorkeuren, angsten en psychologische aard.

Waarom is het belangrijk dat mensen de waarheid kennen? Omdat zij de bron is van doel, betekenis en richting in het leven. Doel, betekenis en richting is dat waar al het menselijke streven om draait. Zelfs in de ergste fout of het domste gedrag probeert iemand doel, betekenis en richting te ervaren. Naast fundamenteel overleven is dit de menselijke zoektocht – weten waarom je hier bent, wat je dient, waar je naartoe moet en wat je moet doen. Doel, betekenis en richting. Daar dient religie voor.

Ik ga het hebben over religie in termen van beoefening en niet in termen van theologische ideeën of God. Het maakt niet uit of je denkt dat God echt is of niet. Dat bepaalt alleen je vorm van onderwijs en welke terminologie je moet kiezen om verder te kunnen. Jullie zijn allemaal religieuze mensen omdat jullie betrokken zijn bij onderwijs. De school is niet uit. Ze gaat verder. Wanneer je ophoudt met leren, begint je geest te krimpen. Het is als een spier in je lichaam. Hij moet getraind en gebruikt worden en nieuwe uitdagingen krijgen. Daarom is het doel van het leven niet om volledig begrip te bereiken. Het doel van het leven hier is om onderwezen te worden en je onderricht met anderen te delen. Hier ben je heel ver gekomen en sta je ineens aan het begin omdat de waarheid nog buiten je ligt. Wat levert dit jou op? Het geeft doel, betekenis en richting – iets wat de wereld zelf niet kan geven. Dit is de bron van je inspiratie, enthousiasme en levenservaring.

Dus allereerst: God is echt. Overal, echt! Maar wat dan nog? Wat heb je daar vandaag en morgen aan? De belangrijke bijdrage van religie is de ontwikkeling van de menselijke geest en de vooruitgang van de menselijke Geest. Groei gaat gepaard met wrijving, confrontatie, succes, mislukking – alles. Wanneer mensen hun enthousiasme en levenslust verliezen, betekent dit dat hun vermogen om in deze leefomgeving te leren is afgenomen of is voltooid. Als het voltooid is, dan is het tijd voor hen om te vertrekken. Als ze dat op een bewuste manier kunnen doen, betekent dit dat ze met heel weinig spijt kunnen vertrekken, en dat is goed.

De meeste mensen bevinden zich niet in deze positie. Ze hebben hun vitaliteit verloren omdat ze hun leven niet als onderwijs zien. Ze zien religie niet als beoefening. Het oplossen van dilemma’s, in jezelf en ook extern, is niet aan de orde. Problemen zijn gezond voor je maar kunnen alleen op waarde geschat worden als je betrokken bent bij je ontwikkeling. Ontwikkeling betekent dat je een voorbereiding aanneemt die je niet voor jezelf hebt bedacht. Als je een voorbereiding voor jezelf verzint, vermaak je jezelf alleen maar met wat je in het verleden geleerd hebt. Dat is geen vooruitgang. Er is veel vertrouwen voor nodig om je bezig te houden met een leerplan dat je niet voor jezelf hebt bedacht. Mensen zeggen: “Ik wil dit niet leren. Het staat haaks op mijn ideeën. Ik geloof hier niet in, dus ik wil het niet bestuderen of onderzoeken.” Dat is geen vooruitgang.

We zouden het kunnen hebben over dankbaarheid, maar daarvoor moeten we het hebben over onderwijs, want dat is het enige waar je echt dankbaar voor kunt zijn. Alles wat je om je heen ziet, hebben mensen gecreëerd om je een kans te geven, maar die kans is er niet alleen om je comfort te bieden. Hij is er om vooruit te komen. Alles wat je ziet, of het nu aangenaam of onaangenaam is, is om vooruit te komen. Maar als je vooruitgang niet als je fundamentele doel ziet, dan zul je de dingen alleen beoordelen op of ze je bevallen of niet, of ze je comfort bieden of niet.

In De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap onderwijzen we het terugwinnen van Kennis, het grootste en meest fundamentele gebruik van de geest. Als Kennis ontwikkeld wordt in het individu, levert dit een solide demonstratie van de ware capaciteiten van de geest en van de hulp die nodig is van zowel bepaalde individuen in de wereld als van krachten voorbij de wereld. Dit lost de vraag over God op, maar niet in ultieme zin. Het betekent alleen dat je een Grotere Aanwezigheid kunt ervaren die je niet kunt verklaren en die je op den duur moet erkennen als een noodzakelijk onderdeel van je vooruitgang.

Daarom heb ik gezegd dat onderwijs voor vooruitgang is en religie voor onderwijs. Laat me nu een ander belangrijk punt maken zodat je kunt begrijpen wat dit betekent. Jouw vooruitgang is niet voor jou. Dit moet je begrijpen. Jouw vooruitgang is niet voor jou. Je vooruitgang is je bijdrage, want daaruit zullen alle handelingen, woorden en demonstraties voortkomen die nodig zijn. De student van Kennis die vooruitgang boekt, zal zowel de grootste inspiratie als de meest dwaze handeling gebruiken om vooruitgang te boeken.

Nu gaan mensen meestal geen voorbereiding aan met het idee om iets anders te dienen dan hun eigen persoonlijke belangen. Ze willen meer plezier en minder pijn. Tenminste, dat is het doel. Echt onderwijs lijkt hier verwarrend te zijn omdat het uitdaging biedt en van je vraagt jezelf in te zetten in situaties waar je het meest nodig bent, maar die ook de grootste gebieden van vermijding kunnen zijn. Hier voel je misschien meer pijn. “Ik dacht dat deze opleiding bedoeld was om aan de pijn te ontkomen, om een gelukkig mens te worden, om eindelijk de belangrijkste vragen te beantwoorden.”

Als ik zeg dat je scholing niet voor jou is, is het heel belangrijk dat dit een stilzwijgende overeenkomst is. Hiervoor moet je de vraag stellen: “Waar dient mijn scholing dan voor? Als zij niet voor mij is, voor wie dan wel? Moet ik slechts opgeofferd worden voor andermans wil, zelfs als die groter is dan de mijne?” In werkelijkheid is je onderwijs voor jou en niet voor jullie beiden, omdat je een Grotere Realiteit in het leven moet onderscheiden, jezelf eraan moet geven en ermee moet deelnemen door alle stadia van je ontwikkeling heen. Dat is je grootste kans. Daarom streven we ernaar om mensen naar het grootste plezier te brengen, niet naar kleine pleziertjes om hun gevoel van eenzaamheid alleen maar te verlichten, maar naar het grote plezier waar nooit aan eenzaamheid wordt gedacht.

Wanneer je deze wereld verlaat, zul je terugkeren naar je Spirituele Familie en dan zal dit allemaal zó duidelijk voor je worden. Je geheugen zal dan naar je terugkeren en er zullen geen vragen zijn. Maar terwijl je hier bent, lijkt deze herinnering begraven. Ze lijkt niet relevant voor de wereld die je ziet.

Mensen die niet gebukt gaan onder persoonlijke tragedie zijn in staat om veel bij te dragen aan de wereld. Hun bijdrage is hun beloning en geeft voldoening, doel, betekenis en richting, niet alleen voor henzelf maar voor iedereen die hen kan zien. Wat hebben de grote leraren in deze wereld gedaan? Is er iets tastbaars achtergebleven behalve hun opgetekende woorden? Toch is hun impact groter dan staande legers en natuurrampen. Je voelt nog steeds de nagalm van hun bijdrage. Zo groot was hun bijdrage. Zo groot was hun voldoening.

Je bent geschapen om te geven omdat je een verlengstuk van God bent. Misschien hou je niet van het idee van God, maar dat is niet erg want je bent een religieus persoon. Als je mijn woorden te moeilijk vindt, mag je ze door je eigen woorden vervangen.

Daarom is je onderricht niet voor jou. Het is voor de wereld. De grootste voldoening die een mens kan ervaren is een voertuig te zijn voor iets groters dat van de wereld houdt. Alle individuen die een grote bijdrage aan de wereld hebben geleverd in welke hoedanigheid dan ook, op welk gebied dan ook – door gedachte, woord, actie of daad – voelden altijd een Grotere Kracht achter zich. Jouw grootsheid is grootsheid geven die je zelf niet hebt gecreëerd omwille van persoonlijke doelen. Mensen gaan zich bezighouden met het bestuderen van Kennis en ze zeggen vaak: “Ik weet niet waarom ik dit bestudeer.” Naarmate ze verder komen, realiseren ze zich dat hun verlangen naar persoonlijke macht, persoonlijke controle, beheer van hun leven en persoonlijke bescherming tegen pijn of tegenspoed misschien niet volledig bevredigd wordt, maar dat er iets anders voor in de plaats komt dat veel wezenlijker, solider en betrouwbaarder lijkt.

Mensen willen dat wij hun leven makkelijk maken en wij willen hun leven authentiek maken, dus soms is hier sprake van een misverstand. Wanneer je leven authentiek is en je iets doet waarvan je gelooft dat het echt belangrijk is, dan zul je een basis hebben voor zelfvertrouwen en eigenwaarde. Dan zul je beseffen dat je vermogen om met anderen te communiceren en de noodzaak om je lichaam en geest gezond te houden gewoon noodzakelijk zijn. Als mensen niet doen wat ze weten dat ze moeten doen voor hun welzijn, komt dat doordat ze hun eigen leven nog niet waarderen. Je kunt niet zomaar waarde creëren door tegen jezelf te zeggen dat je het waard bent. Waarde ontstaat omdat je leven voor iets groters is, misschien ondefinieerbaar, maar toch voor iets groters.

Als mensen onze woorden lezen, willen ze vaak heel graag informatie over hun toekomst. Dat is alles wat ze willen. “Hoe zal dit allemaal uitpakken? Zal ik winnen?” Soms zijn ze teleurgesteld omdat we onderwijs bieden. Wat is de waarde van een antwoord als het niet volledig belichaamd kan worden? Je hebt al genoeg antwoorden om duizend mensen te verlichten, maar je hebt nog niet het verlangen of de capaciteit om ze volledig te belichamen.

Als we het over onderwijs hebben, moeten we het over beoefening hebben, want beoefening is wat mensen doen. Het is de praktische uitdrukking van hun toewijding en trouw aan hun streven. Mensen zeggen: “Ik wil weten wat mijn doel is,” en ik zeg: “Doe dit. Wanneer je dit doet, zul je erachter komen.” Welnu, het beoefenen kost veel tijd. Het is niet snel en gemakkelijk en de beloningen komen op hun eigen manier. Mensen doen veel domme dingen tijdens het oefenen, maar je kunt een leer niet beoordelen aan de hand van het gedrag van zijn studenten. Hoe kan het gedrag van de studenten illustratief zijn als ze eerlijk zijn?

Hoe groter de leer, hoe erger het misbruik zal zijn omdat minder mensen in staat zullen zijn om het te gebruiken en vooruitgang te boeken. Hoe eenvoudiger, basaler en kortstondiger het onderwijs, hoe meer mensen het kunnen toepassen, maar na verloop van tijd zal het niet aan hun algemene behoefte voldoen. Het onderricht waar ik het over heb is niet voor iedereen omdat niet iedereen er klaar voor is. In feite hoeft niet iedereen er klaar voor te zijn, alleen bepaalde individuen. Als je niet tevreden bent met de normale gang van zaken, kan dit je kwalificeren. Als je op zoek bent naar iets groters, kan dit erop wijzen dat je een grotere opleiding nodig hebt, wat een grotere verantwoordelijkheid betekent.

Wanneer mensen het over religie hebben en discussiëren over welke religie de beste of de meest ware is of Gods zegen in de hoogste mate geniet, moeten we altijd vragen: “Wat doe jij als training? Wat doe jij dat jezelf vooruithelpt en je in staat stelt om een voorbeeld te zijn voor anderen?” Dat is de enige vraag die we over religie moeten stellen. God is niet geïnteresseerd in religie, alleen in vooruitgang. Dat is het enige dat telt. Als je er zo over denkt, zal het je duidelijk worden. Je kunt alle sektarische controverses achter je laten voor degenen die niet kunnen praktiseren. Het is net als iets leren, nietwaar? Om een muziekinstrument of een fysiek talent te leren, moet je oefenen. Zo is dat ook. Maar oefenen moet specifiek zijn en begeleid worden door iemand die bekwaam is. Het heeft ook een mysterieus aspect dat delen van jezelf betrekt die je niet begrijpt. Het is terecht dat onderwijs een mysterieus aspect heeft dat niet logisch benaderd kan worden.

Dit seizoen vieren jullie Jezus. Jezus heeft nog steeds een impact omdat zijn onderricht een weerklank vindt in de hele wereld. Het is eigenlijk een oproep tot onderricht. Toen hij zei: “Kom volg mij”, wat de essentie is van zijn onderwijs, zei hij: “Doe mee aan de vorm van onderwijs waarin ik betrokken ben.” Maar het Christendom als religie onderwijst gewoonlijk geen onderricht. Het onderwijst de noodzaak van geloof en de grondbeginselen van moreel gedrag. Zelden worden mensen daadwerkelijk betrokken bij fundamenteel onderwijs, vooral buiten het domein van eenvoudig persoonlijk gedrag. De fouten die het Christendom in het verleden heeft gemaakt zijn duidelijk, maar dat is geen reden om het af te wijzen als een echte vorm van onderricht.

Waarom word je onderwezen? Je weet het niet echt. Waarom doe je het dan? Omdat het moet. Inzicht in het doel van je scholing is volledig gebaseerd op je vooruitgang. Laat ons je dit idee geven om te overwegen. Mensen die niet tevreden zijn met de normale gang van zaken stellen zeer grote vragen die andere mensen misschien dwaas of onnodig vinden, zoals “Wat is de zin van mijn leven? Is er leven voorbij de dood van het lichaam? Wat is het doel van mijn leven, als het al een doel heeft?” Deze dingen kun je alleen achteraf weten. Aan het einde van je leven zul je terugkijken en zien wat er is gebeurd. Dan zul je een veel substantiëler beeld hebben van het doel van je leven dan iemand die in de toekomst kijkt en probeert te speculeren.

Wat belangrijk is aan een doel is dat het iets is waarmee je in de ochtend wakker wordt en ‘s avonds naar bed gaat. Het is geen definitie waarnaar je probeert te leven. Het is een levende ervaring in je leven – misschien vluchtig, niet elk moment, maar consistent genoeg om je leven consistentie te geven. Hier realiseer je je dat de waarheid niet fluctueert. Dat doe jij.

Daarom zeggen we tegen mensen: “Volg Kennis zodra je haar in jezelf kunt leren herkennen.” Heel eenvoudig, maar niet gemakkelijk om te doen. Hier zul je meer kracht hebben dan alleen maar antwoorden. Het is een zeer vitale vorm van onderricht op alle manieren waarop het zich kenbaar aan je maakt. Wat betreft grote levensvragen, deze dingen worden achteraf gezien en zelden op het moment zelf begrepen. Je kunt je afvragen: “Wat doe ik nu? Waarom doe ik dit?” Kijk terug. Zonder spijt of teleurstelling illustreert je verleden je voorbereiding op het onderricht.

In een eerdere verhandeling spraken we over onderwijs op drie niveaus. Het eerste is onderwijs om fysiek te overleven, wat de ontwikkeling van het lichaam is. Het tweede is de vorming van de persoonlijkheid om sociaal te overleven, wat de ontwikkeling is van persoonlijk gedrag en vormen van communicatie. Negenennegentig procent van het onderwijs dat je kunt herkennen is voor deze twee doeleinden geweest. Ik wil je feliciteren met je succes! Je lichaam heeft het overleefd en je bent tot op zekere hoogte in staat om in de maatschappij te functioneren. Heel goed!

Het derde onderwijsgebied is de ontwikkeling van Kennis. Dit is een geheel nieuwe categorie van onderwijs. Mensen denken vaak dat onderwijs in deze categorie volledig mysterieus is en niet beschreven kan worden, dat het allemaal toeval is. Sommige mensen denken dat dit betekent dat ze passief kunnen zijn en hopen dat God op een dag iets voor hen zal doen – hopelijk morgen, niet vandaag – en dat als ze achteroverleunen, God hen een geweldige weg zal geven om te bewandelen. Maar in werkelijkheid is onderwijs op het gebied van Kennis, hoewel het mysterieus is en een mysterieuze bestemming heeft, net zo fundamenteel in zijn dagelijkse toepassing als leren je schoenen te strikken of boeken te lezen. Het vereist dat je stilte ontwikkelt, mentale concentratie, onderscheidingsvermogen in relaties, gevoeligheid voor communicatie, geduld, doorzettingsvermogen, jezelf inzetten, vertrouwen en tolerantie – fundamentele dingen die eigenlijk deel uitmaken van je leren in de andere twee categorieën.

In termen van beoefening is de ervaring van Kennis niet zo mysterieus en kan gekwantificeerd en in praktijk gebracht worden. Verwar daarom het Mysterie niet met de toepassing. Ik heb het over de beoefening. Het is heel eenvoudig: Doe dit en dat eens per dag of eens per week of wat dan ook. Niets mysterieus. Wat mysterieus is, is dat je niet begrijpt hoe het werkt. Maar je hoeft niet te begrijpen hoe het werkt, tenzij je het voldoende ervaren hebt en je je voorbereidt om het aan anderen te leren. Als je leert je schoenen te strikken, maakt het je niet uit hoe het leerproces werkt. Het gaat er gewoon om dat je de taak volbrengt. Daarna kun je, indien nodig, de leermethode bestuderen zodat je die aan een ander kunt leren.

Het onderricht in De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap bevindt zich in het derde onderwijsgebied, maar het derde onderwijsgebied vult de eerste twee aan. Dit betekent dat wanneer je Kennis begint te bestuderen en ervaart als een actieve levende kracht in je leven, dit informatie, richting en onderscheidingsvermogen voor je oplevert. Met andere woorden, het geeft innerlijke leiding. Hier realiseer je je dat je je fysieke voertuig verder zult moeten ontwikkelen. Je zult ook je persoonlijkheid – wie je denkt te zijn – verder moeten ontwikkelen.

Kennis brengt je verder dan deze twee gebieden, maar vereist ook hun gezonde ontwikkeling. Je kunt niet aan wereldse problemen ontsnappen en enige hoop hebben op ware vooruitgang in het rijk van Kennis. Het zal je altijd precies terugbrengen naar waar je moet zijn. Degenen die zich ermee bezighouden met een verlangen om de onopgeloste problemen die hen tot nu toe hebben geteisterd te vermijden, zullen hier weinig verlichting vinden, want er is weinig verlichting zonder de voltooiing van vroegere en huidige problemen. Dit stelt je in staat om nieuw terrein te betreden omdat het verleden is voltooid. Onderwijs is altijd voor vooruitgang. Vooruitgang is altijd om je verder te brengen dan waar je nu bent. Dit is religie.

Kijk niet naar de wereld en zeg: “Geef me een doel, betekenis en richting.” Jij bent het die deze aan de wereld moet geven omdat de wereld dit van jou vraagt. De wereld vraagt jou: “Geef me een doel, betekenis en richting.” Er is een grote kloof tussen deze twee benaderingen. Jij bent niet de bron van de waarheid, maar je bent mogelijk een voertuig voor de volledige uitdrukking ervan, die je zo ver boven je huidige zelfwaardering zal verheffen dat het bijna zal lijken alsof je Goddelijk bent. Je zult Goddelijk zijn, maar God is veel groter. Als je werkelijk een voertuig voor de Schepper bent, zal de Schepper zich door jou uitdrukken. Hier zal van je gevraagd worden om zowel je vooruitgang te erkennen als een zeer gezonde vorm van nederigheid te bewaren, omdat je je altijd klein zult voelen in vergelijking met de grootsheid die voorhanden is. Hoewel je groter lijkt dan je in het verleden was, zal er altijd iets zijn dat je overschaduwt, en daaraan ontleen je je inspiratie en je unieke individuele bijdrage aan het leven.

Iedereen heeft persoonlijke behoeften. Iedereen heeft grotere mogelijkheden. Wanneer je werkelijk een grotere mogelijkheid ziet, zullen je persoonlijke behoeften bevredigd worden. Als je alleen je persoonlijke behoeften onderzoekt, zal niets worden bevredigd – zelfs niet je persoonlijke behoeften.

Mensen kunnen op twee manieren leren: Ze leren ofwel via ideeën of via gevoelens. Ze leren voornamelijk in één richting. Daarom moet de voorbereiding uniek zijn en specifieke toepassingen hebben voor verschillende soorten mensen met verschillende oriëntaties. Iedereen die gevorderd is als leraar zal dit geleerd hebben en flexibel genoeg zijn om het toe te passen. Toch, omdat het onderwijs niet alleen voor jou is maar voor de hele wereld, heeft het een uniformiteit die zich niet altijd voegt naar de persoonlijke voorkeuren en eigenaardigheden van de betrokken individuen, en dat is maar goed ook.

Het eerste wat belangrijk is om te leren en wat zo eenvoudig lijkt dat mensen er niet eens aan denken, is hoe je moet leren. Mensen denken dat ze al weten hoe ze moeten leren. Je herinnert het je nog – studeren voor een toets en slagen voor het examen. Maar als je iets leert dat heel belangrijk is en dat je de rest van je leven zult gebruiken, wil je het op een heel andere manier leren.

Daarom is een van onze eerste uitdagingen in het onderwijs dat mensen leren hoe ze student moeten zijn. Een student moet een open geest hebben en de verantwoordelijkheid van het beoefenen op zich nemen. Dit vereist een zeer eerlijke evaluatie van je huidige vaardigheden. Met andere woorden, je moet erachter komen wat je echte uitgangspunt is, niet het uitgangspunt dat je wenst of waarop je hoopt. Veel mensen proberen te leven alsof ze het leven leiden dat ze willen en niet het leven dat ze hebben. Heel weinig mensen zijn zich echt bewust van hun sterke en zwakke punten op een bepaald moment, dus deze dingen moeten voor een groot deel ontdekt worden. Dat maakt deel uit van het onderricht.

Het is absoluut noodzakelijk om het onderricht te onderwijzen als je er eenmaal in gevorderd bent. Het eerste wat een leraar moet leren is hoe hij oprechte interesse en vaardigheden bij leerlingen kan onderscheiden. Het tweede wat een leraar moet leren is hoe hij flexibel moet zijn in het lesgeven om mensen te kunnen bereiken. Het derde wat een leraar moet leren is hoe hij of zij uniform kan zijn in het onderwijs, zodat alle mensen in de juiste richting kunnen worden gestuurd.

Toch is het eerste doel van onderwijs het leren hoe je een student moet zijn. Dan kan de vooruitgang sneller gaan. Hier moet je elke stap leren. Elke stap is heel duidelijk. Wat je niet begrijpt is waarom het werkt of waar het vandaan komt, maar het is duidelijk omdat het praktisch is en je na verloop van tijd de directe relevantie ervan voor jouw situatie kunt zien.

Omdat jullie religieuze mensen zijn, zijn jullie hier gekomen om onderwezen te worden. Onderwijs moet je diepere behoefte aan doel, betekenis en richting bevredigen. Iedereen moet beginnen met te leren een student te zijn, wat betekent dat je een open geest moet hebben, geen dingen moet claimen die er niet zijn en dingen die er wel zijn niet moet ontkennen. Studenten moeten de verantwoordelijkheid op zich nemen om te trainen in een curriculum dat ze niet voor zichzelf hebben gecreëerd. Op deze manier zijn ze in staat om te gaan waar ze zichzelf nooit zouden kunnen brengen.

Onze voorbereiding in De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap begint met de ontwikkeling van Kennis, dat je vermogen ontwikkelt om diepgaand inzicht te hebben in je huidige situaties, voorbij je persoonlijke voorkeuren of angsten. De voorbereiding ontwikkelt ook je vermogen om op een effectieve manier naar deze inzichten te handelen. Dit is het onderwijs dat wij hier vertegenwoordigen, hoewel het in andere vormen door de geschiedenis van de mensheid, en in feite door de geschiedenis van alle rassen, is gepresenteerd. Jullie voordeel hier is dat de voorbereiding wordt gepresenteerd zonder de last van menselijk bijgeloof, dus het heeft niet het residu van het verleden die de toegang ertoe bemoeilijkt.

Bijgeloof is het geloof in iets dat er niet is. Als je denkt aan je religieuze gewoonten, bedenk dan hoe moeilijk het is om tot het echte onderricht te komen. Wat is het echte onderricht? Wat is de beoefening? Er is sprake van bijgeloof als mensen religie proberen te gebruiken om macht over elkaar te krijgen, om hun eigen schuldgevoel te verbeteren of om hun persoonlijke doelen te bereiken. De echte voorbereiding lijkt erg moeilijk te zijn, dus mensen willen alleen ideeën hebben en zullen accepteren wat het meest bevredigend is.

Een van de eerste taken in het onderwijzen is om mensen terug te brengen naar wat ze niet weten. Dan kunnen ze direct iets weten. Mensen zeggen vaak: “Ik dacht dat ik meer zou weten als gevolg van het bestuderen van De Weg van Kennis en nu weet ik minder!” Ik zeg dat dat heel goed is. Nu hebben ze tenminste een kans om iets te weten dat het weten waard is, omdat ze bevrijd worden van pogingen om dingen te weten die geen waarde hebben.

Bijgeloof is het gevolg van conclusies trekken zonder het te begrijpen. Het doordrenkt het hele menselijke denken. Wanneer mensen voor het eerst met religie in aanraking komen, is dat vaak wat ze tegenkomen – bijgeloof. We hebben je dus een nieuwe benadering van religie gegeven door te vragen: “Wat is de praktische toepassing ervan?” en niet: “Is dit de waarheid?”. Waarheid gaat verder dan religie. Religie is een benadering van de waarheid. De benadering is de beoefening. Vraag daarom: “Wat is de praktische toepassing?”.

Als je dingen probeert te geloven die buiten je ervaring liggen, kom je in de problemen. Het is beter om gewoon iets te beoefenen dat nuttig is en te leren om een student en een beoefenaar te worden. Ik vraag je: “Wil je ontdekken wat je werkelijk weet in jezelf?” Dat is het startpunt van voorbereiding in De Weg van Kennis. Het benaderen van Kennis is als het beklimmen van een grote berg. Onderweg de berg op, vind je prachtige plekken om uit te rusten en troost te vinden. Je gaat liggen en slaapt een paar duizend jaar. “Dit is het! Het is mooier dan ik ooit had gedacht! Wonderlijker! Ik kan zien! Nu kan ik de valleien beneden zien. Ik heb echt perspectief. Het is hier zo mooi. Ik zal hier blijven wonen.” Maar de student moet doorgaan.

Op een gegeven moment zul je je afvragen: “Waar is dit allemaal goed voor? Waarom doe ik dit? Waarom zoek ik niet gewoon een leuke plek om te wonen, trouw ik en heb ik een eenvoudig leven? Het bijltje erbij neergooien! Waarom zou je dat niet doen? Zo eenvoudig. Andere mensen doen het. Ze zijn gelukkig, een beetje. Waarom heb ik meer nodig?” Maar jij moet de volgende stap zetten. De voorbereiding is mysterieus omdat je niet weet waar het vandaan komt of hoe het werkt, maar het is niet ongrijpbaar in wat het van je vraagt. Ik zeg: “Oefen. Blijf oefenen.” Je zult misschien zeggen: “Maar er zijn zoveel andere dingen te doen.” Ik zeg: “Blijf oefenen.” Het brengt je daar. De beoefening is voldoende om je daar te brengen. Ga daarmee door. De weg is niet moeilijk. Het lijkt verwarrend omdat mensen andere dingen willen.

De voorbereiding in De Weg van Kennis uit de Grotere Gemeenschap is heel eenvoudig om te doen en heel moeilijk om te begrijpen, omdat begrijpen niet nodig is. Begrijpen komt vanzelf wanneer je vooruitgaat. Vergeet het begrijpen. Doe de oefening. Ga aan de slag met het onderwijs. Net als bij het leren van een muziekinstrument, ben je op een dag in staat om te spelen. Maar tot die tijd werk je eraan. Wie weet wanneer die dag komt dat je kunt gaan zitten en het stuk kunt spelen?

Ik zou graag iets willen zeggen over de beoefening. Als je een oefening doet, moet je er minstens een jaar voor uittrekken. Als je begint en je merkt dat het een oefening is die goed voor je is en je boekt vooruitgang, geef het dan minstens een jaar. Als je te snel stopt, kom je er niet achter. Mensen krijgen vaak nieuwe oefeningen. Ze worden de ene beu en gaan over op de andere. Dan worden ze die beu en gaan ze naar de volgende. Ze komen nooit ver. Een beoefening is als een relatie; het is iets waar je jezelf aan geeft. De oefening zwaait niet met een toverstokje boven je hoofd en zegt: “Nu ben je geweldig!”. Je hebt een relatie met de training. Soms is oefenen saai. Vooral nadat de aanvankelijke opwinding wegebt, kan het eentonig worden. Dan begint het echte werk. Als het de juiste beoefening voor je is, zal het je heel ver brengen omdat je er een grotere relatie mee zult hebben. De beoefening is als een huwelijk. Gooi je een huwelijk weg omdat het saai of moeilijk wordt? Het is niet langer een opwindende liefdesrelatie en nu is het allemaal werk! Zeg je dan: “Dit huwelijk is voorbij. Ik ga een nieuw huwelijk zoeken”? Nee, dit is iets dat toewijding en volharding vereist.

De oefeningen die we geven zijn heel eenvoudig om te doen. Ze vergen weinig tijd, maar moeten consequent worden uitgevoerd, ongeacht wat je ervan vindt. Ze zullen werken, of je ze nu leuk vindt of niet, als je ze maar blijft doen. Deze oefeningen bereiden de geest voor zodat de geest een voertuig kan worden voor een Grotere Realiteit. Voorbereiding kan eentonig lijken. Maar mensen bereiden zich niet voor; ze stimuleren zichzelf. Alles wat belangrijk is of wat gemaakt werd, vereiste vaardigheid en training. Niemand werd op een dag wakker en bouwde een piano. Ze bereidden zich voor om dat te doen.

Wil jij de ervaring van Kennis hebben? Wil je God in alles zien? Dan moet je je voorbereiden. Dan zul je God dankbaar zijn. “Dank U dat U me dit gegeven heeft.” Dan zul je weten dat God er is omdat God je iets gegeven heeft om aan te werken. Dit is niet mysterieus. Elke dag sta je op en doe je je oefeningen. Dit is niet mysterieus. Je doet het gewoon.

Een van de mest eenvoudige oefeningen is om rustig te zitten en het woord “Rahn” te herhalen. Herhaal dat. “Rahn.” Die oefening is genoeg om je geest tot een fenomenaal niveau te verheffen, maar om dat fenomenale niveau te bereiken, zul je door al je houdingen, gevoelens en overtuigingen over de oefening heen moeten. De ene dag zal het je opwinden. De volgende dag zal het je vervelen. De oefening neemt je mee door alles wat je nu al doormaakt. Als je haar consequent beoefent, zal ze je consistentie geven. Ze zal je geest na verloop van tijd sterker maken. Niet iedereen kan die oefening doen. Sommige mensen zijn zo mentaal actief dat ze nergens stil voor kunnen zitten, dus moeten ze wel iets doen. Andere mensen zijn meer contemplatief en meer introvert. Voor hen is die oefening gemakkelijker. Alles wat je doet dat je geest consequent bezighoudt met iets groters zal een resultaat opleveren dat je zelf niet zou kunnen produceren.

Waarom raken mensen betrokken bij religie? Omdat ze op zoek zijn naar een resultaat waarvan ze zich realiseren dat ze dat zelf niet kunnen bereiken. God wordt werkelijkheid als je God nodig hebt. Als je beseft dat je God elke dag nodig hebt en niet alleen als het slecht gaat, dan begin je een grotere relatie te erkennen. Als je God in alles wilt zien, dan moet je alles zien zoals het werkelijk is en God voelen terwijl je alles ziet zoals het werkelijk is. Anders probeer je van alles een mooie ervaring te maken en word je belachelijk oneerlijk over je leven. Als je naar een tafel kijkt en God voelt, is het nog steeds een tafel. Er is niets magisch aan de tafel, maar je kunt iets groters voelen terwijl je dit ervaart. Het heeft niets met de tafel te maken. God is als een onzichtbare substantie die alles doordringt. Het maakt de dingen er niet beter op. Daarom, wanneer je God op deze manier ervaart, wat “de Aanwezigheid beoefenen” genoemd wordt, ontken je de fysieke realiteit niet, je ervaart gewoon iets anders terwijl je ernaar kijkt.

We onderwijzen dit soort oefeningen om mensen te helpen deze gevoeligheid te ontwikkelen terwijl ze bezig zijn met het fysieke leven. Maar weet je wat de grootste oefening van allemaal is en de moeilijkste om te doen? Het is volgen wat je weet dat je moet doen, wat er ook moge gebeuren. Om dat te kunnen heb je een krachtige geest nodig. Je hebt een sterk lichaam nodig. Je moet vertrouwen in jezelf krijgen en leren over de mogelijke fouten die je kunt maken. Dit alles vereist training en voorbereiding.

Het woord “Rahn” zeggen is heel goed als je een actieve geest hebt. “Rahn” geeft je iets om over na te denken. Als je oefent met zo’n mantra, brengt het alles naar boven waar je geest al mee bezig is. Je blijft terugkomen naar de oefening – terug, terug, terug – omdat de oefening belangrijker is dan je gedachten of gevoelens of houdingen. Hier is je oefening voor een tijdje als je God. Het is het dichtstbijzijnde deel van God voor jou, je oefening. Daarom spreken we over religie in termen van beoefening. God is tenslotte het doel. We hebben het over de middelen. De middelen zijn belangrijk in religie, niet het doel. Je zult God pas kennen als je er bent, maar je moet iets doen om er te komen.