Wat gebeurt er na de dood?

Wat gebeurt er na de dood? Veel mensen vragen zich natuurlijk af en verwonderen zich en anticiperen zelfs op wat voor realiteit zij zullen aantreffen nadat zij deze wereld hebben verlaten. In feite is het benadrukken hiervan het fundament van de wereldreligies. Want op de een of andere manier lijkt het te ongeloofwaardig en te onwerkelijk om te denken dat dit leven, met al je intelligentie en mogelijkheden, zou ophouden wanneer je lichaam ophoudt te functioneren. Ergens lijkt dit een tegenstrijdigheid. Het is niet slechts een angst of een bezorgdheid. Het is een tegenstrijdigheid. Want je werd geboren met een vonk van bewustzijn, en je zult deze wereld verlaten met een vonk van bewustzijn.

Het mysterie dat dit omgeeft, en de vele filosofieën en het vele gespeculeer daarover, blijft overal mensen verbijsteren. In feite is dit een grote zorg in de hele Grotere Gemeenschap van het leven in het universum. Het is geen zorg voor de mens alleen.

Het overpeinzen van wat er zou kunnen gebeuren nadat je deze wereld hebt verlaten is zeker in de gedachten van mensen die geconfronteerd worden met een ernstige ziekte, en is zeker in de gedachten van veel mensen die de laatste fase van hun leven in de wereld bereiken. Maar eigenlijk legt iedereen er grote nadruk op, want hoe je je leven hier leeft wordt voor een groot deel bepaald door hoe je je bestaan in het algemeen ziet.

Als je je identificeert met je lichaam, zul je je net zo zwak en kwetsbaar voelen als je lichaam. Je zult duizend dingen vrezen die het schade kunnen berokkenen of het kunnen vernietigen. Je zult je erop toeleggen het lichaam te beschermen, ervoor te zorgen, zijn genoegens en behoeften te dienen, en zijn pijnen en moeilijkheden te verzachten.

Hoe je je leven leeft, hangt dan ook sterk af van waarmee je je in jezelf identificeert. Zeker, er bestaat een groter deel van jou dan je lichaam, en dat is je geest. Dat is de geest waarmee je denkt. Hij bevat ook je herinneringen, je gevoelens en je emoties en associaties – alles wat je in dit leven werd ingeprent vanaf je geboorte. En natuurlijk identificeren veel mensen – in feite iedereen tot op zekere hoogte – zich met deze denkende geest en met hun eigen gedachten.

Mensen geloven werkelijk dat ze een naamplaatje zijn. Ze denken werkelijk dat hun persoonlijkheid – met al haar eigenaardigheden en unieke kenmerken, haar zwakheden, haar sterke punten en haar gevaren – is wie ze werkelijk zijn, en dat hun gedachten werkelijk vertegenwoordigen wie ze zijn. Dus als je je identificeert met de geest, nou, dan heb je het gevoel dat je een beetje meer almacht hebt over de broosheid van je lichaam. Je denkt dan: “Mensen kunnen mijn lichaam pijn doen, maar niet mijn geest. Ik ben nog steeds vrij om mijn eigen gedachten te denken.”

Dit is natuurlijk een heel gebruikelijke veronderstelling, maar het is helaas niet waar, want je leeft in een mentale omgeving, en 99% van je gedachten heb je geabsorbeerd uit je omgeving of overgenomen van je familie of andere belangrijke figuren om te voldoen aan sociale conventies, om te voldoen aan de verwachtingen van anderen, om te voldoen aan de eisen en wensen van je familie, enzovoort. Echt, je hebt heel weinig vrijheid in je denken, omdat het zo in je geconditioneerd is. Je denkt dat je vrij bent, maar je bent in dit opzicht niet echt vrij.

Mensen identificeren zich dus met hun gedachten en nog meer met hun vaste overtuigingen. Mensen zijn bereid te sterven voor hun overtuigingen, andere mensen te doden voor hun overtuigingen, oorlog te voeren, genocide te plegen, de wereld te verwoesten en anderen te kleineren omdat ze gefixeerd zijn op hun overtuigingen. Ze identificeren zich met hun overtuigingen. Ze denken dat hun overtuigingen zijn wie ze zijn. Zeker, iedereen lijdt tot op zekere hoogte aan deze waanvoorstelling.

Waar zou je zijn zonder je politieke ideeën of overtuigingen, of je religieuze ideeën of overtuigingen? Of je sociale normen? Of je verwachtingen? Of je plannen en je leefregels en je programma’s en je gewoontes en je hobby’s? Waar zou je zijn zonder al deze dingen? Zou je ophouden te bestaan? Zou je verdampen?

Veel mensen zijn erg bang om zelfs maar een moment van stilte te ervaren, omdat ze denken dat ze zonder deze voortdurende investering in hun denken en ideeën, gevoelens en emoties, herinneringen en verwachtingen, op de een of andere manier gewoon zouden verdwijnen, of gek zouden worden, of de controle zouden verliezen of iets dergelijks. En dan heb je mensen die geloven dat ze een ziel hebben die op de een of andere manier boven hun verstand uitstijgt, maar het is mysterieus. Het is moeilijk om er enig aspect van de geest of het lichaam aan toe te kennen.

Sommige mensen geloven dat ze een etherisch lichaam hebben, een soort transparant lichaam, omdat ze zichzelf niet kunnen voorstellen zonder een of andere fysieke vorm. En anderen denken dat hun ziel veel ideeën heeft en op de een of andere manier gewoon een andere versie is van hun intellect en hun sociale conditionering. Maar er zijn veel mensen, gelukkig, die inzien dat er iets is aan henzelf en aan andere mensen dat verder gaat dan de geest en het lichaam. En dit is een hoopvol teken.

Wat als je in een ziekenhuis lag en je je niet kon bewegen? Je zou je geest onder ogen moeten zien omdat je maar heel weinig kunt doen, of als je in een rolstoel zit en niet binnen het normale scala van activiteiten kunt functioneren, zou je de inhoud van je geest veel meer onder ogen moeten zien omdat je niet de hele dag kunt rondrennen.

Maar als het leven je dan teleurstelt, als er een verlies is van liefde of privileges, een verlies van respect of bewondering van andere mensen, dan kan dat schokkend zijn voor je geest. Je hebt mensen die zelfmoord plegen als hun ideeën over henzelf worden uitgedaagd of in twijfel worden getrokken.

Waarschijnlijk zul je dus momenten meemaken – hetzij momenten van een soort voorkennis, hetzij momenten van ernstige teleurstelling – waarin je echt niet kunt doorgaan je ideeën over jezelf te bevestigen en afgeleid te blijven door je overtuigingen en je hobby’s, je bezigheden en je pleziertjes, want het leven heeft een kink in de kabel gelegd. Het leven heeft je droom, je geobsedeerd zijn met jezelf, verstoord.

Nu moet je iets anders in jezelf onder ogen zien. Misschien weet je niet werkelijk wie je bent. Misschien zijn je ideeën niet zo zeker. Misschien zijn je overtuigingen over God en het leven en de natuur en cultuur en beschaving niet zo juist als je eerder dacht. En nu twijfel je. Nu ben je niet zo zeker.

Mensen zijn zo gefixeerd en zo geïdentificeerd met hun gedachten, dat wanneer ze geconfronteerd worden met deze momenten van twijfel aan zichzelf, dat als erg schokkend wordt ervaren. Het is alsof je hele leven in twijfel wordt getrokken. Je hele bestaan wordt in twijfel getrokken. Je dacht dat je wist wie je was en waarom je op de wereld was en wat je hier deed. Je leven was ontcijferd. Je had een patroon en een schema en een blauwdruk. Maar nu ben je niet meer zo zeker van je zaak.

Dit is altijd een hoopvol teken wanneer je dit soort ervaringen hebt, ook al doen mensen veel moeite om ze te vermijden en eraan te ontsnappen en er zo snel mogelijk uit te komen. Het zijn deze momenten die je een venster kunnen bieden op je diepere natuur en je misschien een glimp laten zien dat wie je werkelijk bent niet je geest is, je gedachten, je overtuigingen, je associaties, je herinneringen, je verwachtingen en dat alles.

Momenten van grote teleurstelling kunnen echte doorbraken zijn in deze kwestie. Dus als je een grote teleurstelling of sterke twijfel ervaart, is dat een veelbelovend moment voor je. Misschien bestaat er een kans dat je ontsnapt uit de gevangenis van je geest, de gevangenis van je overtuigingen en gedachten en opvattingen.

Misschien ben je nu niet zo onvermurwbaar in het uitdragen van je ideeën en overtuigingen, en zo paraat om anderen te veroordelen die het niet met je eens zijn, of die niet volgens jouw normen of verwachtingen leven. Dit is altijd een hoopvol teken dat je misschien een kans krijgt op een glimp of een herinnering dat je niet je gedachten bent; niet je geest bent.

Een groter deel van jou staat boven dit alles. Je kunt het je ziel noemen. Je kunt het je Wezen noemen. Maar verder kun je het niet echt een vorm geven. Je kunt je voorstellen dat het goddelijk of etherisch is. Je kunt je van alles voorstellen, maar echt, de geest kan de Geest niet begrijpen.

De geest moet alles in een vorm gieten, en je kunt de Geest niet in een vorm gieten. De Geest kan in de vorm leven. De Geest neemt vorm aan, zoals bij jezelf en je huidige bestaan, maar jij kunt de Geest niet echt vorm laten aannemen. Je kunt wel vorm om de Geest heen bouwen. De Geest kan een vorm innemen, maar dat is niet helemaal hetzelfde, zie je.

Je kunt de Geest niet veranderen in iets wat hij niet is. Je kunt niet veranderen wat God geschapen heeft, ook al lijkt iedereen precies dat heel erg te proberen.

De wereld heeft jouw lichaam gecreëerd. Jouw leven in het fysieke universum heeft jouw geest geschapen zoals jij die kent. Maar God heeft jouw Geest geschapen. De natuur heeft jouw geest en lichaam geschapen. God heeft de natuur geschapen, maar wat God werkelijk in jou heeft geschapen dat blijvend is, gaat de geest en het lichaam te boven.

Dit vertegenwoordigd een grote sprong, een grote overgang in bewustzijn, een grote drempel als je kunt ervaren wat hier wordt gepresenteerd. Terwijl je nog in de wereld leeft, functioneert, in een lichaam leeft, je geest gebruikt om door de voortdurend veranderende omstandigheden en de ontelbare problemen van het leven te laveren, is deze ervaring van jezelf voorbij je geest en voorbij je lichaam heel geruststellend. Het is een prachtig tegengif tegen alle angstige obsessies waarop mensen zo gefixeerd zijn in hun vurige religieuze overtuigingen, in hun hobby’s, in hun romantische bezigheden, in hun obsessieve werk.

Als je ziet dat je voorbij al deze dingen bestaat, krijg je een soort dieper vertrouwen en een dieper zelfvertrouwen. Je kunt het lichaam niet helemaal vertrouwen omdat het zo feilbaar is. Het raakt zo gemakkelijk beschadigd. Het is zo vatbaar voor zoveel problemen. En er bestaat altijd een kans dat je morgen dood neervalt of voor een auto stapt of dat er een andere calamiteit plaatsvindt.

Je kunt je geest niet echt vertrouwen omdat hij zo conflictueus is en doordrongen van zoveel angst en bezorgdheid en antagonisme. Hij is werkelijk tamelijk chaotisch omdat hij geen Geest heeft om hem te leiden, en zonder de leiding van de Geest wordt de geest nogal grillig. Hij is vatbaar voor allerlei moeilijkheden en zelfs zelfdestructief gedrag.

De mensen die het meest evenwichtig zijn, wier innerlijk leven het meest harmonieus is, hebben hun identiteit gevestigd voorbij het domein van het intellect. Dan beseffen ze dat hun geest er is om iets te dienen. Als de geest alleen zijn eigen ideeën dient, wordt hij grillig en conflictueus, en wat je als gevolg daarvan ziet is de wereld die je ervaart – dat de mensheid prachtige dingen en verschrikkelijke dingen kan creëren, dat zelfs met al deze intellectuele schittering mensen lijden; ze ellendig zijn; ze oneerlijk zijn; ze niet bij zichzelf kunnen zijn; ze niet aanwezig kunnen zijn bij anderen; ze geen minuut stil kunnen zitten; ze niet weten hoe ze bij zichzelf moeten zijn; ze niet weten hoe ze bij het leven moeten zijn; ze beperkt zijn in hun vermogen om schoonheid te ervaren. De geest wordt gek zonder de leiding van de Geest.

De geest is gemaakt om een communicatiemiddel te zijn. Dat is zijn grootste doel. Maar als dit doel niet wordt ervaren, als het niet wordt begrepen, als het niet echt ten volle wordt benut in iemands leven, dan zal hij gek worden gemaakt door zijn geest en door de geest van andere mensen. Het is een constante herrie.

Veel mensen grijpen naar drugs in een poging te ontsnappen aan hun eigen innerlijke antagonisme, de helse toestand van hun geest. Mensen raken in een depressie. Mensen worden obsessief in hun gewoontes of hobby’s. Geestesziekten tieren welig en zijn altijd aanwezig. Als de geest de Geest niet dient, keert hij zich tegen zichzelf. En zelfs als zijn zelfdestructieve neigingen in toom worden gehouden, lijkt hij geen geluk of vervulling te kennen.

Wie je bent is groter dan dit, en dat zal je vertellen dat je bestaan na dit leven zal voortduren, want als wie je bent niet je geest en je lichaam is, dan betekent de beëindiging van je lichaam, en zelfs de beëindiging van je geest zoals je die ervaart, niet het einde van je bestaan.

Dus wanneer Wij komen tot de vraag wat er gebeurt na de dood, is de manier waarop je dit zult zien en begrijpen sterk afhankelijk van wat je denkt dat je bent en waarmee je je identificeert. Als je denkt dat je slechts een lichaam bent, tja, dan is het gedaan met de dood. Het is voorbij. Je bent als een kopje water dat wordt teruggestuurd naar de oceaan. Je moleculen worden mettertijd gewoon deel van de moleculen van het universum om iets anders te worden – een boom of een rots of een deel van een ander wezen, wat dan ook. Je maakte alleen maar deel uit van het materiaal van het fysieke universum.

Als je je identificeert met je geest en je gedachten, dan probeer je een hemel te creëren waar je intellect kan overleven en relevant kan zijn. Laten we eens kijken. Mensen hebben allerlei hemelse toestanden bedacht, maar geen ervan lijkt erg aantrekkelijk. Je kunt niet de hele dag God zitten prijzen. Je kunt niet lang genieten van plezier zonder dat het ranzig en walgelijk wordt. Als je een leven leidt van totale rust en schoonheid, wordt het voor het intellect buitengewoon saai.

Al die opvattingen over de hemel, waar je nog een geest en een lichaam hebt, worden na verloop van tijd nogal hels. Want wat is de hel anders dan een mooie plek waar je nooit gelukkig kunt zijn? En het soort hemel dat mensen zich voorstellen waar hun intellect en hun lichaam kunnen overleven, wordt na verloop van tijd een soort hel.

Sommige mensen denken dat je gewoon weer in God opgaat, maar dat is eigenlijk vernietiging. Dat is alsof je een beker water terugstort in de oceaan. En op de een of andere manier is er geen relevantie voor jezelf als je denkt dat je slechts een intellect en een lichaam bent. Zelfs als God prachtig is, zullen de meeste mensen vernietiging niet bepaald verwelkomen.

De vraag wat er gebeurt na de dood hangt dus af van hoe je jezelf ziet en waar je je mee identificeert. Veel mensen kunnen het vooruitzicht om geen lichaam te hebben absoluut niet verdragen. Het zou toch onvoorstelbaar zijn om alleen maar een geest te zijn, in een soort leeg bestaan, zonder enig contrast, zonder enig decor?

Als je in een fysieke realiteit zou zijn zonder lichaam, nou, dan wordt het nogal frustrerend omdat je niet kunt participeren. Je praat met mensen, maar ze kunnen je niet horen. Je zwaait naar mensen, maar ze merken je niet op. Je schreeuwt tegen je geliefden om ze te vertellen dat ze iets niet moeten doen, maar ze schenken er geen aandacht aan.

Daarom worden mensen, wanneer zij dit lichaam verlaten of sterven, weggehaald bij hun geliefden, omdat het zo ongelooflijk pijnlijk en frustrerend voor hen zou zijn om bij hun geliefden te zijn en niet te kunnen communiceren. Hen worden slechts korte perioden van “bezoek” gegund.

Kun je je de frustratie voorstellen dat als jij zou sterven en je vrouw zou hertrouwen, en jij dan aanwezig zou zijn bij hun huwelijk, bij hun vrijen, bij hun romantiek? Zou je in de buurt van je kinderen willen blijven en ze zien falen en ernstige problemen zien krijgen en absoluut niet in staat zijn om met hen te communiceren, hen te waarschuwen, hen te adviseren?

Daarom wordt iemand bij overlijden weggehaald bij zijn dierbaren, want zijn ervaring en bestaan zouden veel te pijnlijk en ergerlijk zijn als dit niet gebeurde. Er zijn enkele relaties waarin een band kan blijven bestaan, maar zelfs hier maar met tussenpozen.

Als je sterft, verlies je je fysieke voertuig. Het heeft zijn doel gediend, of het werd voortijdig vernietigd, wat dan ook. Je bent jong gestorven. Je bent oud gestorven. Je lichaam is een tijdelijk voertuig. Het verslijt. Het raakt gewond. Het wordt ziek. Het wordt vernietigd in een conflict. Je maakte de fout om voor de auto te stappen, of je lette niet op, en je raakte de boom.

Mensen lijken te denken dat ze op een perfect moment sterven, alsof ze klaar zijn met leven, maar dat is helemaal niet waar. Alles kan je op elk moment overkomen. Daarom moet je opletten en aanwezig zijn bij wat je doet.

Mensen denken, “Oh, nou, deze persoon was klaar om over te gaan.” Dat is belachelijk. Maar heel weinig mensen zijn klaar om over te gaan. Oudere mensen, ja. Mensen die lang ziek zijn geweest, ja. Mensen wiens leven zo ellendig is geworden dat ze het leven niet meer de moeite waard vinden, ja. Maar de meeste mensen sterven wanneer ze sterven. Ze zijn niet klaar om te sterven. Ze sterven gewoon. Of het leven haalt ze in, of hun lichaam verslijt, of ze maken een domme fout, en dat is het dan.

Dus daar ben je. Je hebt geen lichaam. Maar je hebt nog steeds een geest – een tijdje. Maar het is een ander soort geest, zie je, want zonder het lichaam functioneert de geest niet in dezelfde hoedanigheid. Een groot deel van je geest wordt in beslag genomen door het beheren van het lichaam en het sturen van het lichaam, en dit omvat plannen en activiteiten, herinneringen. Een groot deel van je mentale vermogens en je mentale energie wordt in beslag genomen door het beheren van het lichaam en het plannen van de handelingen met het lichaam.

Als je geen lichaam hebt, gaat een groot deel van het intellect ook mee. Denk je zonder lichaam nog steeds na over wat je volgende week gaat doen of wat je de week daarvoor hebt gedaan? Ben je nog steeds bezig met je activiteiten en je afspraken met andere mensen en al je plannen? Geen lichaam, geen activiteiten. Geen activiteiten, geen plannen. Maar jij bent er nog steeds.

Je zult een glimp kunnen opvangen van je leven, misschien even, nadat je het hebt verlaten, maar dan zul je moeten overgaan naar een andere dimensie. En in deze dimensie kun je, afhankelijk van je geestesgesteldheid toen je stierf, afhankelijk van je bewustzijn van je leven voorbij je geest en je lichaam, al dan niet een ontmoeting hebben met een lid van je Spirituele Familie.

Wanneer mensen sterven in een staat van diepe onwetendheid of haat of geweld, hebben ze dit contact niet bewust. Ze worden in een soort staat van vergetelheid gestuurd, buiten de tijd, waar niets lijkt te gebeuren. En dan krijgen ze een andere opdracht, maar die ervaren ze niet. Ze gaan gewoon een ander soort bestaan binnen, omdat ze hun leermissie in de fysieke werkelijkheid niet hebben voltooid.

Je kunt niet terug naar God, omdat je geest en je ervaring daar nog niet klaar voor zijn. En God zwaait niet met een toverstokje boven je en lost al je conflicten en moeilijkheden op. Want je hebt nog steeds een geest, en die is nog steeds vol moeilijkheden, dus je bent nog niet klaar om terug te keren naar de Hemel of om een grotere staat van bestaan binnen te gaan.

Hier is dus geen sprake van een Dag des Oordeels waarbij je voor de grote rechter komt, en je leven wordt beoordeeld, en als je goed bent, mag je door en ga je naar de hemel, en als je slecht bent, word je naar beneden gestuurd naar een helse of verschrikkelijke toestand. Dat is een complete fantasie. Dat wordt door religieuze instellingen gebruikt om mensen gehoorzaam te maken, of om hen af te schrikken tot goed gedrag of om hen te dreigen met straffen, eindeloze straffen in sommige gevallen. Maar dat is helemaal niet wat er gebeurt. Mensen die zo denken moeten God zien als een verschrikkelijk Wezen! Fel! Wreed!

Waarom zou God je straffen als je in een wereld wordt geplaatst waarin het maken van fouten zo gemakkelijk is, en de kans om wijs te worden zo klein? God begrijpt dat zonder Kennis om je te leiden, de diepere intelligentie die God in je heeft geplaatst en in je heeft gecreëerd, je alleen maar fouten kunt maken.

Dus zou God je straffen als je deze leidende kracht en aanwezigheid in je leven niet herkent en ervaart? Dat zou hetzelfde zijn als een kind straffen omdat het een kind is, of een dwaas straffen omdat hij een dwaas is. Zonder Kennis om je te leiden, deze diepere intelligentie die God heeft gecreëerd, tja, is alles wat je kunt doen, fouten maken.

Dus dit idee van goed gedrag, slecht gedrag, nou ja, als je echt verschrikkelijke dingen hebt gedaan in je leven, zou je naar een ander soort bestaan worden gezonden om te proberen dat goed te maken, om het deel van je geest te rehabiliteren dat voorbij het intellect ligt. Je draagt deze geest tot op zekere hoogte door het fysieke leven heen. Alleen verliest hij veel van zijn gedachten en zorgen, want waarom zou je zorgen hebben als je geen lichaam hebt? Wanneer je buiten het fysieke domein bent, is 90% van je denken gewoon irrelevant en zonder context.

Als je gewelddadig en onwetend zou zijn, als je op een gewelddadige manier zou sterven of boos was op God, of als je gewoon heel erg in conflict verkeerde, zou je een ander bestaan toegewezen krijgen, waarschijnlijk binnen dezelfde wereld, maar in sommige gevallen zou je ergens anders heen gezonden kunnen worden in het universum.

Als je in een grotere staat van gelijkmoedigheid en zelfaanvaarding bent gestorven, dan is het zeer waarschijnlijk dat je een lid van je Spirituele Familie zult ontmoeten, en dat je in hun aanwezigheid zult ontwaken, en dat je zult zeggen: “Wow! Waar ben ik geweest?”. En jullie zullen elkaar allemaal herkennen, ook al hebben jullie geen vorm.

Het zal zijn alsof je ontwaakt uit een lange en onrustige slaap. Je bent terug waar je eerder was, in een heel ander soort sfeer. Maar het is nog niet de Hemel. Het is nog niet echt een hogere staat. Je Spirituele Familie die over je waakt in deze wereld zal je begroeten als je deze wereld verlaat in een staat van aanvaarding en in een staat van openheid. En als je een leven hebt geleid dat niet extreem gewelddadig of conflictueus is geweest, zul je de eer en het genoegen hebben om je weer aan te sluiten bij je leergroep, bij wie je lange tijd bent geweest. En zij zullen je de kans geven om te kiezen wat je wilt doen om je dienstbaarheid aan het leven in het fysieke universum voort te zetten, want je zult de perfecte Kennis hebben dat je dat moet doen.

Dit vermogen om te kiezen is belangrijk omdat het je een grotere kans geeft op Zelfkennis in je volgende ervaring van leven in de fysieke werkelijkheid. En je kunt een veel grotere opdracht krijgen met grotere mogelijkheden. Als je nu niet probeert iets goed te maken, kun je een grotere taak, een grotere kans krijgen.

Dit wordt bepaald door jou en door je Spirituele Familie. Het wordt geleid door de Aanwezigheid der Engelen. Het is een werkelijkheid die je je nu nauwelijks kunt voorstellen, dus probeer er geen vorm aan te geven. We hebben het hier over een diepgaande ervaring, niet over een schouwspel.

Iedereen zal uiteindelijk naar de hemel terugkeren, maar het kan ongelooflijk lang duren en veel lijden vergen om daar te komen. Maar denk niet dat dit het begrip karma vertegenwoordigt zoals mensen er vaak over denken. Mensen gebruiken karma om de erbarmelijke omstandigheden van zoveel mensen in de wereld te rechtvaardigen, door te denken: “Nou, ze waren slecht in hun vorige leven, dus krijgen ze dit leven als straf.” Dat is helemaal niet het geval. Dat wordt een vorm van wrede rechtvaardiging.

Als je in de wereld komt, krijg je te maken met de wereld. Je kunt in zeer slechte omstandigheden terechtkomen. Het heeft niets te maken met of je goed of slecht was in je laatste levenservaring. Het is geen straf. Als je een zekere mate van ontwikkeling en geestelijk welzijn hebt bereikt, kan het een keuze zijn. Hoeveel heiligen zijn er niet voortgekomen uit de sloppenwijken en de ellendige omstandigheden van de mensheid? Armoede is een betere voedingsbodem voor heiligheid dan rijkdom en welvaart.

Dus je moet het idee laten varen dat één leven de vergoeding is voor het leven daarvoor. Zo is het echt niet, zie je. Het is slechts gedeeltelijk waar, in die zin dat als je in het ene leven anderen niet hebt gediend, je in een ander leven in een positie wordt gebracht waarin je anderen kunt dienen. Maar dat betekent niet dat je in afschuwelijke omstandigheden wordt gegooid en wreed wordt behandeld, hoewel je dit als een mogelijkheid kunt kiezen.

Maar wanneer je het fysieke bestaan binnengaat, wordt de herinnering aan je Aloude Thuis en je Spirituele Familie vervangen, niet uitgewist maar vervangen, door je ervaring van de last van het fysieke bestaan. Dit begint een hele nieuwe laag van bewustzijn en begrip te leggen over dat wat aan jou fundamenteel en eeuwig is.

Als je een heel slecht mens was en vreselijke dingen hebt gedaan, nou ja, misschien zul je, weet je, een bediende zijn, of een verpleegster, of een verzorger totdat de wonden van je vorige bestaan zijn geheeld en gecompenseerd. Maar je wordt niet gestraft, zie je. Het is anders dan dat.

Er zijn veel Wezens die wachten om het fysieke bestaan binnen te komen en die omstandigheden kiezen die jullie hier op aarde niet voor jezelf zouden willen kiezen, omdat zij inzien dat de kans voor hen om hun Spirituele Erfgoed op te eisen, om zich hun Spirituele Familie te herinneren terwijl zij in de wereld zijn, optimaler zou zijn onder die omstandigheden.

Want als je geboren wordt in rijkdom en comfort en pracht en praal, is de verleiding van al die dingen zo groot dat het een echt nadeel vormt voor iemand die in de wereld wil komen om zijn ware spirituele gaven aan het licht te brengen.

De rijken worden veel meer misleid dan de armen. Ze zijn veel meer afgeleid. Ze worden veel meer verleid. Ze zijn veel meer gehecht aan dingen van weinig waarde dan de armen. Veel mensen kiezen armoede als een grotere kans. Dit rechtvaardigt armoede niet, want armoede is nog steeds uiterst moeilijk en in veel gevallen zelfs verschrikkelijk. Dus hier is geen sprake van een rechtvaardiging voor de toestand waarin mensen leven.

Maar het spirituele werk gaat overal door – binnen de rangen van de rijken, binnen de rangen van hen die rijk willen zijn, binnen de rangen van hen die arm zijn, en zelfs binnen de rangen van hen die wanhopig zijn. Het spirituele werk gaat overal door.

Daarom zijn mensen die over het algemeen armer zijn religieuzer dan mensen die over het algemeen rijker zijn, omdat zij het belang ervan inzien. Zij onderkennen de grenzen van hun fysieke bestaan. Ze stellen meer vertrouwen in de spirituele kracht in zichzelf. Misschien zijn ze bijgeloviger, maar in het algemeen zijn ze ook eerbiediger.

Daarom laat je, wanneer je deze wereld verlaat, het lichaam achter en laat je een groot deel van je gedachten en denken, plannen, doelen, programma’s en houdingen achter die allemaal met het lichaam verdwijnen omdat je er nu geen context voor hebt. Maar je hebt nog steeds een geest. Je hebt nog steeds een wereldse geest.

Als je deze fase en deze grotere staat van bewustzijn binnengaat met een minimum aan onenigheid en conflict, zul je je Spirituele Familie ontmoeten, die jou je volgende opdracht zal geven, die kan plaatsvinden binnen dezelfde wereld of ergens anders binnen de Grotere Gemeenschap van leven in het universum. Over het algemeen keren mensen terug naar dezelfde wereld, maar dat is niet altijd het geval.

Als je eenmaal compleet bent in de fysieke werkelijkheid, dan maakt deze geest die je verbonden houdt met het leven op dit niveau geen deel meer uit van je ervaring. Nu functioneer je op het niveau van zuivere Kennis, en wordt je individualiteit een licht in het universum.

Nu straal je als een ster en flakker je niet als een bergkristal. Dan ben je de behoefte om vorm aan te nemen, de behoefte om veranderingen door te maken, de behoefte om verbeteringen aan te brengen, zelfs de behoefte om specifieke bijdragen te leveren, ontgroeid. En ben je in staat het grotere panorama van de Schepping te betreden dat voorbij de fysieke werkelijkheid ligt.

Je kunt je dit nu niet voorstellen, en misschien lijkt het je zelfs niet wenselijk, omdat het niet is waar je bent in je ontwikkeling, in je vooruitgang. Het is niet relevant voor je huidige behoeften. Het is alsof je een zesjarige vertelt wat de voordelen zijn van 35 zijn. Welnu, de zesjarige kan denken dat het leuk zou zijn om auto te rijden of om andere vrijheden te hebben, maar in werkelijkheid zou het buiten zijn bereik liggen. Dus wanneer Wij spreken over het leven voorbij de fysieke werkelijkheid, ligt het echt buiten jouw domein en bereik. Jij bent pas zes, en Wij hebben het over iemand van 35, uiteraard als analogie.

Mensen zijn natuurlijk bang om te sterven, en de natuur heeft die angst in je gestopt zodat mensen hopelijk niet dwaas zullen handelen en hun leven voortijdig beëindigen voordat ze de kans hebben om hier echt iets te doen. Als je een verschil wilt maken in het leven, dan moet je wil om te leven sterker zijn dan je wil om te sterven, en dat is een goede zaak. De dingen zijn zo ontworpen, zie je. Anders zouden mensen het gewoon opgeven – het leven wordt moeilijk en ze geven het gewoon op.

Dat kun je niet maken. Je moet hier zijn. Hier hoor je te zijn. Daarom ben je hier, om een unieke bijdrage te leveren aan het leven, op dit moment, onder deze omstandigheden. Want dit verlost je, en dit draagt bij aan de evolutie en het welzijn van het leven in het universum.

Zodra je beseft dat je een leven hebt voorbij je geest en je lichaam, zul je gaan ervaren dat je in de wereld bent voor een doel, en dit doel bevat de grootste betekenis voor je bestaan, en ook de reden waarom je op zoek bent naar relaties. Het vertegenwoordigt duidelijk de diepere motivaties die ten grondslag liggen aan alles wat je in je leven zoekt en doet.

Dit is de reis die nu voor je ligt. Daarom heeft God de Stappen naar Kennis gepresenteerd. Daarom is er een Nieuwe Boodschap voor de mensheid in de wereld. Daarom is er nu een grote opheldering, want de mensheid moet zich meer verenigen om het hoofd te bieden aan de Grote Golven van verandering die op de wereld en haar toekomst afkomen binnen een Grotere Gemeenschap van intelligent leven.

Daarom moet je begrip van spiritualiteit en religie; je begrip van het leven; je begrip van je eigen ware doel, betekenis en richting nu sterk worden opgehelderd. En dat wat waar is in alle wereldreligies moet nu worden benadrukt, namelijk dat je de wereld bent ingezonden voor een doel, en dit leven is een gelegenheid voor je om dat doel te ervaren en tot uitdrukking te brengen, en dit doel is niet iets dat je zelf creëert, maar dat jij een leven moet creëren waardoor dit doel in je bewustzijn naar voren kan komen, en dat je hier bent om een wereld in nood te dienen en dus in ruil daarvoor gediend wordt.

Je bent van de dood naar hier gekomen. De dood is zowel het begin als het einde, maar het is slechts een stadium van je grote bestaan en je grote dienstbaarheid aan het leven.

Denk aan deze dingen. Overdenk ze. Maar besef dat je intellect dit niet volledig kan begrijpen, want het intellect kan de Geest niet echt begrijpen. Het kan alleen de Geest dienen, en dat is zijn grote doel en zijn grote plicht.

Maar besef dat je leven groter is dan dit ene bestaan, en dat wie je bent de geest en het intellect en het lichaam overstijgt. En je opent dan een deur naar een grotere ervaring en een grotere zekerheid en een grotere kracht die je kunt ontvangen en bijdragen aan de wereld om je heen.