Vergiffenis

De mensheid gaat moeilijke tijden tegemoet—tijden van grotere onzekerheid en omwenteling; tijden waarin de mensheid wordt geconfronteerd met Grote Golven van verandering die op de wereld afkomen: uitputting van grondstoffen, achteruitgang van het milieu, veranderend klimaat en extreme weersomstandigheden, toenemende politieke en economische instabiliteit en het steeds groter wordende risico op oorlog en conflict tussen groepen en naties over de resterende grondstoffen. Het is een tijd waarin reeds lang bestaande conflicten en rancunes tussen volkeren en naties zullen verergeren. Het zal een tijd zijn van toenemende concurrentie en groeiende onzekerheid.

De mensheid zal een belangrijke keuze moeten maken. Deze keuze zal niet alleen moeten worden gemaakt op het niveau van de regeringsleiders, maar ook op het niveau van iedere burger. En die keuze is, of de mensheid zal vechten en wedijveren om de nog resterende grondstoffen, of dat men zich meer zal verenigen en samenwerken in het belang van iedereen. Geen van beide opties is natuurlijk eenvoudig, maar het is een definitieve keuze.

Het zal een tijd zijn die grote terughoudendheid en veel mededogen zal vereisen, niet alleen ten aanzien van de medeburgers van het eigen land, maar eveneens ten aanzien van andere naties. Het lijkt alsof de mensheid op een punt staat te kiezen tussen de hoofdweg en de zijweg—een pad naar eenheid, samenwerking en wederzijds voordeel of een pad naar conflict, oorlog en verval.

De keuze is echt een keuze voor het individu naar welke stem in zichzelf hij zal luisteren. Zal men luisteren naar de kracht en de aanwezigheid van Kennis die God in hen heeft gelegd om hen te leiden, te beschermen en te leiden naar een groter leven? Of zal men luisteren naar de stem van de eigen persoonlijke geest die zichzelf boven alles wil beschermen, die eerst in zijn eigen behoeften wil voorzien, ongeacht de gevolgen voor andere volkeren? Het is een keuze welke stem men wil volgen, welke waarheid men wil volgen.

Dit is geen ideologisch debat. Het is geen intellectueel probleem. Het is veel fundamenteler dan dit. Het is de vraag of je je diepere geweten of je eigen angst en onzekerheid zult volgen. Er moet misschien veel worden gediscussieerd over hoe de samenwerking tot stand kan worden gebracht en hoe dit op een rechtvaardige manier kan gebeuren, en dit zal veel werk vergen, natuurlijk. Maar de beslissing in het individu is zeer elementair.

Het is een keuze die gebaseerd is op hoe men zichzelf en de wereld ziet en hoe men de mensheid ziet. Want er zijn veel mensen die niet van de mensheid houden en het niet erg zouden vinden als grote aantallen mensen werden vernietigd, zolang zij maar konden krijgen wat zij voor zichzelf wilden hebben.

Jullie gaan een tijd tegemoet waarin grote vergevingsgezindheid moet worden ontwikkeld en waarin een nieuw begrip van vergeving moet worden gepresenteerd en benadrukt en ondersteund. Mensen denken vaak dat vergiffenis alleen maar betekent dat je een probleem door de vingers ziet, of dat je zegt dat een probleem niet belangrijk is, of dat je zegt dat het echt allemaal ten goede was, wat er eerder is gebeurd. Maar geen van deze redeneringen is in feite correct of eerlijk.

Mensen overkomen vreselijke dingen. Teleurstelling maakt deel uit van het leven. Vaak verloopt iets niet goed. Veel mensen lijden onder gebeurtenissen waarover zij geen controle hebben of waarvoor zij niet verantwoordelijk zijn. Je kunt niet zeggen dat dit niet belangrijk is. Je kunt niet zeggen dat het er niet toe doet. Je kunt niet zeggen dat het allemaal goed bedoeld was, als je echt eerlijk tegen jezelf bent en objectief over de situatie.

Vergiffenis is echt iets anders dan een soort pardon dat je mensen gunt uit sympathie voor hen: “Nou, ik zal nobel zijn en je vergeven, ook al denk ik nog steeds dat je schuldig bent.” Dat is geen vergiffenis. Dat is een soort zelfbevestigend, zelfverheerlijkend proces dat je in de eerste plaats voor je eigen bestwil doet.

Vergiffenis vereist een herkenning van de ander en zijn menselijkheid. Natuurlijk is de mensheid feilbaar, en je kunt menselijk gedrag alleen daarom al verontschuldigen, maar in werkelijkheid gaat het om het aanvoelen van de toestand waarin de ander verkeert. Mededogen ontstaat hier op natuurlijke wijze wanneer je de menselijkheid en de realiteit van een andere persoon of een heel volk herkent. Als je merkt dat je een kritische of veroordelende houding hebt ten opzichte van een volk of een groep mensen, moet je hen opzoeken en met hen praten en naar hun ervaringen luisteren en begrijpen waarom gezien hun omstandigheden en hun geschiedenis dat standpunt is ontstaan.

Veroordelen is gemakkelijk, maar het kost veel moeite om te begrijpen. Het is gemakkelijk om anderen af te wijzen, hen een etiket op te plakken, hen te verwerpen, hen te verstoten, of te vinden dat ze straf verdienen. Dat is gemakkelijk. Dat is de stem van veroordeling in jezelf volgen. Maar om iemand anders en zijn omstandigheden echt te begrijpen, dat is moeilijk.

Je ouders niet vergeven is daar een heel goed voorbeeld van. Als je werkelijk de omstandigheden van hun leven en hun opvoeding begreep, zou je hen niet zo snel veroordelen of verwerpen of hen een etiket opplakken of je van hen distantiëren. Begrijp de omstandigheden van hun leven en hun geschiedenis, en je zult beginnen in te zien dat als jij in soortgelijke omstandigheden zou verkeren, je waarschijnlijk op ongeveer dezelfde manier zou reageren.

Mensen veroordelen anderen omdat zij hen niet herkennen, en omdat zij te lui of te onverschillig zijn om anderen te leren kennen. Zij willen steunen op hun oordelen, hun houdingen, hun overtuigingen. Zij willen dat het falen van anderen of het probleem met anderen hun houding en hun overtuigingen versterkt, zodat hun veroordeling een soort zelfbevestiging wordt, ook al is het in werkelijkheid een verloochening van hun ware aard.

Dus moet vergeven beginnen met het herkennen van de menselijkheid van anderen en de moeite doen om te begrijpen waarom mensen doen wat ze doen, wat mensen drijft om dingen te doen die zelfs slecht of tragisch zijn. En wanneer je ziet dat je datzelfde potentieel in jezelf hebt, word je omzichtiger en ben je in staat om veroordeling achterwege te laten. Waarlijk, er zijn heersers en dictators die wreed en onderdrukkend zijn en gemakkelijk te veroordelen, en je zou ze uiteindelijk afkeuren, zelfs als je ze begreep. Maar jullie zouden voor het welzijn van hun volk niet zo snel een oorlog tegen hen beginnen.

In de toekomst zullen bepaalde leiders, als ze geconfronteerd worden met Grote Golven van verandering, proberen de aandacht af te leiden door je land naar een oorlog te voeren. Om de ontevredenheid, woede en frustratie van de bevolking om te buigen, zullen bepaalde leiders proberen de natie naar een oorlog te voeren. Ze zullen een nieuwe vijand creëren en het gevaar van die vijand benadrukken. Zij zullen proberen de mensen bang te maken, door hen te laten denken dat deze vijand er werkelijk op uit is hen te vernietigen en dat jullie hem moeten bestrijden; jullie moeten je verenigen om hem te bestrijden.

Maar op enkele uitzonderingen na, is dit een list. Dit is bedrog, want deze leiders willen de ontevredenheid van het publiek van zich afwenden en op iemand anders afschuiven, en zich voordoen als een sterke leider die het welzijn van het volk op het oog heeft. En zij zullen de mensen aanspreken op hun veroordeling, wrok en afwijzing van anderen. Zij zullen de rancune gebruiken die in de hoofden van de mensen zo sterk aanwezig is.

Op deze manier worden zovele oorlogen aangewakkerd. Vaak worden oorlogen ontketend omdat de leiders van de natie er niet in zijn geslaagd te voorzien in de behoeften van hun eigen volk, wat hun eerste en voornaamste verantwoordelijkheid is als leiders van een natie. Je zult zien dat dit wordt geprobeerd. De verleiding daartoe zal zeer groot zijn. Als de leiders van naties niet in staat of niet bereid zijn hun beloften na te komen waardoor zij gekozen zijn, als zij al gekozen zijn, dan zullen zij proberen de frustratie van het volk op iemand anders af te wentelen. Dit soort dictatuur heeft natuurlijk altijd een vijand nodig. Zo komen zelfzuchtige mensen aan de macht door zich te richten op een vijand, een echte of een verzonnen vijand.

Als je mensen echt begrijpt, wil je ze dienen. Je wilt ze helpen. Je resoneert met hen. Je voelt medelijden met hen. Zelfs als ze geleid worden door een wrede en onderdrukkende regering, voel je mee met de toestand van de mensen. Je wilt hen niet kwetsen. De mate waarin deze herkenning en dit mededogen leven, is de mate waarin de balans doorslaat in de richting van vrede en samenwerking. Want er is altijd de dreiging van oorlog omdat concurrentie deel uitmaakt van de natuur, en concurrentie tussen mensen kan gemakkelijk leiden tot conflict, vooral in tijden van economische problemen.

De eerste stap in het vergevingsproces is dus het herkennen van de menselijkheid van de ander, om te weten te komen waarom hij zich zo voelt. En als je de gelegenheid hebt om meer te weten te komen over hun persoonlijke leven, is dat nuttig. Zelfs te weten komen wat hele volkeren hebben doorgemaakt, zet je aan het denken en geeft je een dieper respect voor hen.

Als de bevolking van een andere natie het beleid van jouw natie niet aanstaat, zoek dan uit waarom dat zo is. Misschien hebben zij goede redenen om kritisch te zijn of achterdochtig. Daar is echte moed en nederigheid voor nodig, begrijp je. Je kunt je niet opstellen als iemand die zijn vooroordelen alleen maar wil versterken door munt te slaan uit het falen of de tegenstand van anderen.

Als je een ander niet herkent, kun je hem veroordelen, en je zult je zeker niet met hem verbonden voelen, en je aangeboren verbondenheid met de menselijke familie zal verbroken worden. Nu wil je alleen je groep steunen – je religieuze groep, je etnische groep, je nationale groep, je economische groep. En je natuurlijke affiniteit met de mensheid zal verloren raken. Dit is het grote gevaar voor de mensheid nu zij geconfronteerd wordt met de Grote Golven van verandering, want de Grote Golven van verandering vragen om een eensgezind menselijk antwoord, maar zij veroorzaken ook het eeuwenoude probleem van de stammenidentiteit en vijandigheid van de mensheid tegenover anderen.

Er is een grote tweesprong op de weg. Iedereen zal moeten kiezen. Het is niet alleen een zaak voor regeringen en hun beleid. Het is een zaak voor iedereen. Je kiest een kandidaat die je óf naar een oorlog zal voeren óf zal streven naar een grotere samenwerking met anderen. Dit maakt deel uit van de afwegingen die je moet maken bij het kiezen van een leider van je natie.

Vergiffenis berust ook op wat je in jezelf belangrijk vindt. Als je je alleen identificeert met je ideeën, overtuigingen en vooroordelen, nou, dan zul je proberen om alles te gebruiken om dat te versterken. En je zult tegenstand en vijanden nodig hebben omdat die je standpunt meer verdedigbaar, meer realistisch en meer rechtvaardig lijken te maken. Daarom plaatst de vereenzelviging van mensen met hun denken hen tegenover anderen die andere gedachten, andere houdingen en andere standpunten hebben.

Als je echter inziet dat wie je bent groter is dan je verstand, dat je een dieper bewustzijn in jezelf hebt dat verder gaat dan wat je culturen, families en religies je hebben proberen bij te brengen, dan opent dat je voor een diepere herkenning van de aard en de realiteit van mensen – mensen van verschillende naties, verschillende culturen, verschillende religies, mensen met een verschillende etnische achtergrond. Je zult een soort natuurlijke resonantie met mensen voelen. Nu catalogiseer je ze niet meer op basis van hoe ze in je geloofssysteem passen. Dat is de gevangenis van de geest.

In plaats daarvan, kijk je naar mensen als mensen. Je begrijpt mensen als mensen. Je herkent dat de meeste mensen echt proberen het juiste te doen en proberen een oprecht leven te leiden—gehinderd door hun omstandigheden, misschien gehinderd door hun regeringen, misschien gehinderd door hun religieuze of culturele conditionering. Maar ze proberen echt hun best te doen. Dus geef je mensen het voordeel van de twijfel in plaats van hen ronduit te veroordelen.

Het gaat om waar jij je in jezelf mee identificeert. Als je denkt dat je je geest bent, dan zul je denken dat je ideeën zo ontzettend belangrijk zijn en dat ze bepalen wie je bent en wat je bent. Dan zul je mensen accepteren of afwijzen op basis van de vraag of ze het eens kunnen zijn met jouw idee-fixe. Daardoor kunnen mensen zo harteloos tegen elkaar worden. Zo kan wreedheid de kop opsteken, vooral onder moeilijke omstandigheden. Hierdoor wil de ene groep de andere vernietigen, omdat ze zichzelf ervan overtuigd hebben dat de andere groep slecht is of een gevaar vormt voor hun bestaan. Zelfs als je door omstandigheden gedwongen zou worden om met een andere groep mensen te vechten, zou je dat nog kunnen doen zonder hun menselijkheid te ontkennen. Dat is het verschil tussen een gewapend conflict en regelrechte genocide.

Dan heb je de omstandigheden waarin mensen verkeren. Als mensen niet genoeg land hebben om voedsel te verbouwen, als ze niet genoeg te eten hebben, als ze onder dat soort voortdurende druk staan, gaan ze zich natuurlijk afreageren op anderen. Ze worden tot waanzin gedreven. Ze worden tot beroving gedreven. Je kunt ze niet veroordelen als ze hiertoe gedreven worden door hun eigen omstandigheden. Als jonge mensen geen werk kunnen vinden, als er geen kansen liggen, denk je dan niet dat ze zullen proberen zich tot iets wat extremer is te wenden om een gevoel van veiligheid en waarde binnen hun cultuur te krijgen?

De wijze ziet de benarde situatie en de omstandigheden van anderen, niet alleen de benarde omstandigheden waarin zij verkeren, maar ook het feit dat ze nooit in staat zijn geweest hun innerlijke leven te cultiveren. Ze worden gedreven door voortdurende druk, voortdurende ideologische conditionering, voortdurende strijd om te overleven, voortdurende ontberingen. Onder deze omstandigheden kun je niet verwachten dat mensen een subtielere aard of een dieper bewustzijn van zichzelf hebben.

Misschien was de persoon bedoeld om een groot wetenschapper of arts of een waardevol opvoeder te worden, maar nu wordt hij uit wanhoop gedreven om een bestaan op aarde bij elkaar te scharrelen. Je kunt geen gelijkmoedigheid verwachten van iemand in zo’n positie. Je zou zelf uiterst geërgerd raken, gedreven worden tot extreme opvattingen en het veroordelen van anderen als je in zulke omstandigheden zou verkeren zonder enige kans of mogelijkheid op verbetering.

Als je inziet dat je diepere natuur voorbij je verstand ligt, dan vereenzelvig je je niet zo met je ideeën, je overtuigingen of je vooroordelen, en zul je veel terughoudender zijn in het oordelen, veroordelen of verwerpen van anderen. Dit soort zelfbewustzijn is zo ontzettend belangrijk, want wanneer mensen de herkenning van hun diepere natuur wordt ontzegd, gaat hun denken afwijken. Ze identificeren zich met hun gedachten en hun bezittingen, en hun vermogen om anderen te herkennen en mededogen te ervaren wordt beperkt of geheel vernietigd.

Het derde aspect van vergiffenis is herkennen dat je hier gekomen bent voor een groter doel en dat God een diepere Kennis in je heeft gelegd om je te leiden, je te beschermen en je in staat te stellen dit doel te ervaren en het tot uitdrukking te brengen in dienstbaarheid aan de wereld en de mensheid. Slechts een zeer klein aantal mensen in de wereld heeft de gelegenheid om dit ten diepste te cultiveren omdat hun omstandigheden hen de vrijheid en de gelegenheid bieden om na te denken over en zich te richten op hun grotere natuur. Daarom is het zo’n tragedie wanneer rijkere mensen deze fundamentele kans verkwanselen en verspelen, om plezier en fantasie, zelfzucht en verslaving te zoeken.

Vanuit het standpunt dat je een hoger doel hebt, realiseer je je dat iedereen je de waarde van Kennis leert. Zowel hun successen als hun mislukkingen laten je zien hoe belangrijk het is deze diepere Kennis in jezelf aan te hangen. Waarom zou je anderen veroordelen wanneer ze je de gevolgen leren van het niet volgen van Kennis in jezelf? Wanneer mensen elke soort fout maken en de gevolgen van deze fouten ervaren, waarom zou je hen dan veroordelen wanneer zij jou de gevolgen tonen van jouw eigen verleiding om de kracht, aanwezigheid en leiding van Kennis in jezelf te ontkennen?

Je weet nu al dingen die je niet doet. Je kan tegen jezelf zeggen, “Oh, ik moet dit opgeven. Oh, ik moet dit veranderen,” of “Ik moet stoppen met dit voedsel”, of “Ik moet stoppen met naar deze plek te gaan,” maar je verandert niet. Vervolgens kijk je naar anderen, en zij tonen je het gevolg van deze onwil om te veranderen. En in plaats van hen te veroordelen voor je eigen falen in dit opzicht, zie je dat zij je een teken geven. Ze leren je iets. Misschien is hun situatie daardoor tragisch, maar zij laten je werkelijk iets zien. Zij tonen je de gevolgen van een leven zonder Kennis, zonder deze grotere leiding die God je heeft gegeven, een leven dat niet geleid wordt door het diepere geweten in hen.

Dit zal je veroordeling temperen. Dit stemt je tot nadenken over je afwijzing van anderen. Je zult zien dat het leven je op deze manier, vanuit dit gezichtspunt dient. Je zult dit inzien. Bij elk excuus dat je kunt bedenken om niet te doen wat je weet dat je moet doen, kun je naar anderen kijken en het gevolg zien van het volgen van die beslissing.

Je kunt het gevolg zien van jezelf overgeven aan het najagen van plezier, aan het najagen van geluk, aan het ontkennen van persoonlijke verantwoordelijkheden. Je ziet dit in de beslissingen van andere mensen, in hun gedrag en in de effecten op hun leven. Op de een of andere manier hebben ze hun diepere natuur en hun diepere doel verraden, terwijl ze schreeuwen om een of ander voordeel, terwijl ze proberen hun ideeën, hun overtuigingen en hun verlangens uit te leven.

Dit is schokkend en stemt je tot nadenken over je eigen leven, want het is het falen van anderen dat je er uiteindelijk van zal overtuigen dat je trouw moet zijn aan jezelf. Vanuit dit gezichtspunt en hoger perspectief, zie je dat de wereld in zijn geheel een demonstratie is van zowel het succes als het falen om Kennis te volgen in mensen en het immense verschil in de gevolgen van het leven die deze twee zeer verschillende benaderingen voortbrengen.

Als je Kennis in jezelf ontkent en probeert te leven volgens je ideeën, je overtuigingen of de overtuigingen van anderen, zul je een soort slaaf zijn van deze krachten. Je leven zal slaafs zijn, en je geest zal slaafs zijn, en je zult anderen haten die slaafs zijn omdat ze je herinneren aan je eigen vernederde toestand.

Je laat je door slimme en manipulerende leiders gemakkelijk meeslepen om te geloven wat zij willen dat je gelooft, om oorlog te voeren wanneer zij willen dat je oorlog voert, om te kopen wat zij willen dat je koopt, omdat je je eigen kompas in jezelf bent kwijtgeraakt. Je eigen diepere onderscheidingsvermogen van wat goed en fout is, is nu zo vertroebeld dat het een mysterie lijkt, terwijl het in feite de meest fundamentele realiteit in jezelf is.

Wanneer je ziet dat andere mensen je dienen door hun demonstratie, door je te herinneren aan het belang om trouw te zijn aan jezelf, eerlijk te zijn tegenover jezelf, om objectief te zijn over het leven, hoe kun je hen dan veroordelen? Je kunt ontdaan zijn door hun gedrag. Je kunt ontroerd worden door hun tragedie. Het kunnen zelfs gevaarlijke mensen zijn, en je zult je tegen hen moeten beschermen of op je hoede moeten zijn in hun buurt, maar in werkelijkheid geven ze je ook iets heel belangrijks. Wanneer iedereen om je heen allerlei fouten maakt en jou de gevolgen van je eigen verleidingen laat zien, waarom zou je hen dan veroordelen?

Stellig proberen zij echt onopzettelijk, onbedoeld, jouw leven te redden. Als je naar hun levens kijkt en je zegt, ” Dat wil ik niet doen. Zo kan ik niet leven. Ik zal niet bezwijken voor die druk of die verleidingen,” dan zijn zij jou aan het versterken. Bedank hen en ga verder. Want zonder Kennis kunnen mensen alleen maar fouten maken. Zij zullen levens creëren die niet hun diepere aard of hun ware bedoelingen weerspiegelen. Zij zullen levens creëren van vernederende compromissen, levens waarin zij zichzelf onderdrukken of onderdrukt worden door anderen. Zij zullen zich laten leiden door hun culturele waarden en de vermaningen van hun leiders. Zij zullen gemakkelijk worden verleid. Zij zullen gemakkelijk worden bedrogen.

Vanuit een hoger gezichtspunt, vanuit het perspectief dat je inziet dat je een hoger doel in het leven hebt, zul je dergelijke zaken zien. Misschien kon je ze voorheen niet zien, maar je zult ze nu duidelijk zien. Je zult zien dat het leven je leert dat er alleen Kennis is of de vervangers voor Kennis. Je kunt alleen trouw zijn aan je diepere natuur, of je kunt in alle richtingen verraad plegen.

Mensen misleiden zichzelf voor geluk, om geluk na te streven. Zij misleiden zichzelf om genoegens na te streven die ongezond voor hen zijn. Zij misleiden zichzelf door zich over te geven aan vermaak en verleiding. Zij misleiden zichzelf wanneer zij gedachteloos de dictaten van hun cultuur, hun natie of hun godsdienst volgen. Zij misleiden zichzelf wanneer zij anderen en andere volkeren veroordelen, en wanneer zij de vooroordelen van hun groep of hun cultuur overnemen, overnemen en benadrukken. Het niveau van zelfmisleiding is gewoon immens en ongelooflijk. Een deel ervan herkennen mensen. Maar het meeste ervan denken ze dat het gewoon het leven zelf is, dat dat het normale leven is, de normale gemoedstoestand, de normale gang van zaken, terwijl het in feite een grove en verregaande staat van zelfmisleiding is.

Hier moet de student van Kennis op zijn schreden terugkeren. Hij/zij moet ongedaan maken wat hij/zij heeft gecreëerd dat niet goed voor hem/haar is. Dit is een deel van hun verlossing. Zij moeten de knopen losmaken en de ketenen losmaken die hen klein houden. Zij doen dit met toewijding en vastberadenheid, niet met zelfhaat en veroordeling van anderen.

Dus je hebt hier te maken met drie aspecten om vergiffenis tot een realiteit te maken en niet slechts een wens, een hoop, of een soort zelfverheerlijkende bezigheid. Je wilt mensen niet vergeven. Dat is arrogant, en dat onderkent niet de fundamentele fout in de veroordeling. Je herkent de menselijkheid van anderen. Je onderkent hun omstandigheden en de omstandigheden van hun leven en de druk die op hen wordt uitgeoefend. En je verliest nooit hun menselijkheid uit het oog. Zelfs als je gedwongen bent je onder erbarmelijke omstandigheden tegen hen te verzetten, verlies je nooit hun menselijkheid uit het oog. En bijgevolg zal er geen wreedheid zijn in je aanpak.

Normaals, op de tweede plaats moet je hun omstandigheden en de omstandigheden van hun leven leren begrijpen, wat je kunt doen door hier enige aandacht aan te schenken, door te proberen iemand te begrijpen voordat je hem veroordeelt of afwijst. Dit zal leiden tot een meer rechtvaardige en doeltreffende reactie op hen. Waar je maar kunt, hecht je waarde aan het opzetten van een samenwerking. Op sommige plaatsen kun je geen samenwerking met anderen tot stand brengen, maar toch leg je daar de nadruk op, omdat daar de grote menselijke behoefte ligt in het aangezicht van de Grote Golven van verandering.

Het grootste voordeel haal je hier uit het besef dat je voor een groter doel geboren bent en dat zich een diepere Kennis in je bevindt, een diepere stroom in je leven die dit doel in zich draagt; en dat dit diepere deel van je wijs en vol mededogen is, maar ook sterk en vastberaden; en dat jij bij anderen nagaat of zij zich al dan niet naar deze Kennis richten. Dit versterkt je verbintenis om waarachtig en eerlijk te zijn tegenover jezelf. En begin je te beseffen dat het leven je een geschenk geeft door je de dramatische gevolgen te tonen van wat het ontkennen van Kennis in jou voor jou en voor anderen zou creëren.

Dit verandert je kijk op alles, maar op een zeer realistisch manier. Dat wil niet zeggen dat je alles accepteert, dat je overal van houdt, dat alles geweldig is, want niet alles is geweldig. Niet iedereen doet het goed. Dus deze herkenning is gebaseerd op een realiteit, niet alleen de fysieke werkelijkheid maar een diepere werkelijkheid in jezelf.

Hier herken je dat wie je bent niet je geest is, je ideeën, je overtuigingen. Dat maakt allemaal deel uit van je conditionering en is misschien een inspanning van je persoonlijke geest om zich te onderscheiden of belangrijk te zijn. Maar in werkelijkheid is er óók een diepere natuur, en je voelt de aanwezigheid hiervan. En je herkent haar altijd, ook al blijft ze onbegrijpelijk.

Hier zie je dat de dingen niet zijn wat ze lijken, dat mensen een diepere natuur in zich dragen, en als die natuur wordt ontkend, zullen mensen zich niet zo goed gedragen. Ze zullen niet zo goed leven. Ze zullen niet gezond zijn. Ze zullen geen goede verstandhouding met zichzelf of met andere mensen hebben. Die natuurlijke harmonie zal worden ontkend.

Je kunt hier zien dat vergiffenis echt werk van jouw kant vereist en een echte verschuiving in jezelf, omdat je niet zomaar excuses kunt maken voor andere mensen zonder deze diepere herkenning. Anders heeft vergeving niet plaatsgevonden. Je hebt niet iets genomen dat schadelijk is en het gebruikt voor iets dat waardevol is.

Hier moet je begrijpen dat niet alles wat er gebeurt positief is. En je weet dat dit waar is. Maar alles wat er gebeurt, kan voor een groter doel worden gebruikt, zonder de realiteit van wat er is gebeurd te ontkennen. Hier ontken je niet iets dat schadelijk is door het goed te noemen, maar je probeert te zoeken naar een voordeel van het teken dat het je gegeven heeft, zodat het je voornemen kan versterken om meer eerlijkheid en mededogen in je leven te brengen.

Als je probeert alles mooi en positief te maken, ben je oneerlijk, en oneerlijkheid leidt tot grote fouten en grote moeilijkheden. En dus moet je evaluatie gebaseerd zijn op een dieper besef in jezelf dat echt niet ideologisch van aard is. Het is meer een natuurlijke resonantie. Dit gaat het intellect te boven. Het is de empathie die je voelt voor mensen op een dieper niveau. Wanneer je in staat bent om iemand te ontmoeten en een band met de ander te krijgen en zijn of haar situatie te herkennen, zul je meer respect voor hem of haar hebben dan wanneer je hen alleen maar van een afstand beoordeelt.

Iedereen zal te maken krijgen met de Grote Golven van verandering. Zij zal grote ontberingen veroorzaken. De Grote Golven van verandering zijn grotendeels het gevolg van misbruik en overexploitatie van de wereld door de mensheid. Nu beginnen de gevolgen van dat alles zich gelijktijdig op veel verschillende manieren te manifesteren.

Als de mensheid ontdekt dat haar grondstoffen eindig zijn, zal zij haar economische systemen, haar manier van leven, haar interacties met de wereld, haar gebruik van grondstoffen – alles – moeten veranderen. Deze veranderingen zijn erg moeilijk voor mensen. Hoe noodzakelijk ze ook mogen zijn, ze zullen de mensen veel stress en zelfs ontbering bezorgen.

Je kunt wel verandering willen, maar je moet beseffen dat verandering erg moeilijk is, en veel mensen ondergaan verandering niet erg aangenaam of gewillig, zodat het conflicten uitlokt. Mensen die voorstander zijn van verandering zien vaak de prijs van verandering, de effecten van verandering over het hoofd. Zij willen dat de wereld anders wordt dan hij is, maar begrijpen niet echt wat er nodig is om van hier naar daar te komen, van waar de wereld nu is naar een wereld die er beter aan toe zal zijn.

Zelfs in je eigen leven onderga je veranderingen niet zo gracieus, of bereidwillig. De echte verandering die nodig is vormt een grote uitdaging. Je verzet je ertegen, en je worstelt ermee, en je klaagt erover zelfs als het absoluut onontbeerlijk voor je is. Verandering vereist werk, vastberadenheid, zelfvertrouwen, het nemen van risico’s, het opgeven van zekerheid. Niemand doet dit heel gemakkelijk.

Vergeet daarom nooit de menselijkheid van mensen. Kijk verder dan je eigen geest naar de realiteit van je diepere natuur. Laat je niet zo beheersen door je overtuigingen en gedachten en de conditionering van jullie culturen. En onderken dat je voor een groter doel in de wereld bent gekomen en dat God je Kennis heeft gegeven om je in staat te stellen dit doel te vinden, het te onderscheiden, het te ervaren en tot uitdrukking te brengen in de veranderende omstandigheden van je leven.

Dan zal vergiffenis iets zijn dat op natuurlijke wijze ontstaat, in plaats van een kunstmatige oefening te zijn. Dit zal je in staat stellen door bedrog en verwarring heen te kijken en de diepere aard van mensen te eren. Als de mensheid vooruitgang wil boeken en de Grote Golven van verandering wil overleven, moet deze diepere eerlijkheid en herkenning in bij steeds meer mensen worden bevorderd. En wanneer je in staat bent dit te doen en het belang ervan inziet, zul je dit op natuurlijke wijze met anderen delen en een bemiddelaar voor positieve verandering in de wereld worden.