Ambitie

Het is prachtig om persoonlijke doelstellingen te verwezenlijken en zaken te verwerven. Het is prachtig, maar slechts van korte duur. Dit soort zaken veiligstellen komt met een hoge prijs, waarvan je een deel bij het begin betaalt en een deel later. De prijs kan gekwantificeerd worden in termen van spanning, oneerlijkheid, begeerte, hebzucht of andere van dit soort problemen en fouten die het bereiken van elk doel kunnen vergezellen, zelfs als het doel de moeite waard is. Maar de hoogste prijs voor persoonlijke doelen en aanwinsten is dat ze je losmaken van Kennis binnenin jezelf. Hierbij overschrijdt je vooringenomenheid je ware bedoeling, je ware neiging en je innerlijke stem, die gedurende de gehele dag tot je spreekt om je te helpen, te leiden en te beschermen en je te adviseren in grote en kleine aangelegenheden.

Het is prachtig om dat moment van voltooiing te bereiken als je tegen jezelf zegt: “Ik heb me voorgenomen dit te doen en ik heb het gedaan!” Maar hoe lang duurt dat moment? En wat brengt het met zich mee? Wordt het niet gevolgd door de onrust hoe die verworvenheid of die prestatie beschermd en uitgebreid moet worden? Brengt het geen leegte die je het gevoel geeft dat je een nieuw doel, een nieuwe plek om naar te reiken, iets nieuws om naar te streven moet hebben? Jouw succes hier is erg kortstondig en wordt snel vervangen door nieuwe vragen en nieuwe onrust.

Ja, je wordt misschien gestimuleerd vanuit de wereld, en misschien zullen veel mensen je verrichtingen toejuichen, maar hoe lang duurt het plezier hiervan? Ongetwijfeld slechts enkele momenten. En is het een plezier om van trots te zwellen als anderen je erkenning geven voor jouw grote inspanningen? Is het een plezier om complimenten te ontvangen als je eigen innerlijke vragen en behoeften nog niet beantwoord zijn? Dus begin je weer iets na te streven, krijgt te maken met veel tegenslagen, stelt plannen op en werkt koortsachtig om een nieuwe hoogte te bereiken die slechts een kortstondig plezier en gevoel van bevrediging zal geven. Kijk naar de kosten, zowel voor als na het bereiken van je prestatie en weeg dit af tegen het plezier of de bevrediging die het je opgeleverd heeft.

Als je hier eerlijk en duidelijk naar kunt kijken en je eigen leven en ook dat van anderen als een demonstratie gebruiken, dan zal je ongetwijfeld zien welk een zinloze en wanhopige bezigheid dit is, hoe weinig bereikt is dat blijvend en zinvol is en hoe weinig geluk in de wereld gegenereerd wordt. Zelfs al heb je geprobeerd iets te bereiken op een zo ethisch mogelijke manier, zonder anderen te verwonden of kwaad te doen, wat heeft het je gekost? Is het leven niet aan je voorbijgegaan – en de eenvoudige pleziertjes en verwondering, van moment tot moment, gemist terwijl je intensief bezig was je doel te bereiken? En ben je je er nu niet pijnlijk van bewust dat je iets mist terwijl je jouw volgende doel probeert te bereiken? Ben je je er niet pijnlijk van bewust dat deze laatste onderneming het misschien echt niet waard is? Misschien is het hebben of bezitten van dat ding of deze nieuwe bekwaamheid toch niet zo’n grote prestatie.

Je moet over deze vragen nadenken, en erover nadenken zal je met name in tijden van teleurstelling en vooral als succes, indien behaald, gevolgd wordt door leegte en je angstig afvragen; “Wat zal ik nu doen? Wat is er nog te doen voor mij?” Sterker nog, als het doel niet behaald werd blijf je achter met twijfels over jezelf. Misschien zal je in het begin twijfels hebben over je eigen waarde of de waarde van anderen die erbij betrokken waren. Maar als je eerlijk bent zal je je eigen prioriteiten en je eigen motivaties betwijfelen. Wat heeft je ertoe gebracht deze onderneming te beginnen? Waarom ben je doorgegaan? Is dat echt van waarde? Is dat werkelijk waarvoor je hier gekomen bent? Deze fundamentele vragen worden door een ervaring beantwoord – een ervaring die in het begin erg pijnlijk kan zijn, omdat het soms pijnlijk is om iets aan te roeren dat zo lang op jou heeft gewacht. Maar de pijn hiervan wordt snel vervangen door een groter inzicht en een heroriëntatie in jezelf als je eenmaal op een essentiële waarheid bent gestuit. Deze ervaringen zijn het resultaat van momenten van introspectie, die vaak hun aanzet hebben in een bittere teleurstelling en doorgevoerd werden in tijden van herwaardering.

Om een nieuwe richting in te slaan, om de werkelijke diepte en zin van je leven te realiseren, moet je afstand doen van ambitie. Hierbij is een van de eerste vragen waarmee je geconfronteerd wordt: “Wat moet ik nu doen?”, alsof dat wat je doet vertegenwoordigt wie je bent. Voor veel mensen is deze grote desoriëntatie beladen met onrust en angst, dat zonder al hun persoonlijke doelstellingen niets bereikt wordt, niets gebeuren zal, dat er geen geluk, geen prestatie, geen waarde en geen relaties zullen zijn – alleen maar leegte en vertwijfeling. Dit zou het geval zijn als Kennis niet in jou zou leven. Als Kennis niet bij jou zou zijn zou al je waarde ontleend worden aan wat je doet en wat je bezit. Maar Kennis leeft wel in jou, een levende realiteit die verder gaat dan jouw persoonlijke verlangens en angsten, jouw persoonlijke ambitie en onrust, zelfs je individualiteit. Zij leeft binnenin jou. Zij is groot. Zij is stil.

Kennis leeft binnenin jou, maar zoals van je hart dat slaat en je organen die functioneren ben je je hiervan niet bewust. Gedurende je hele leven werkt je lichaam met erg weinig bewustzijn van jouw kant, erg weinig waardering en erg weinig begrip. Voor Kennis is geldt hetzelfde. Zij werkt elke minuut in jou, maar zij blijft onopgemerkt omdat ze geen deel uitmaakt van je plannen en ambities. Zij maakt geen deel uit van jouw strijd om dingen te verwerven, om iemand te zijn en om jezelf voor verlies te behoeden. Zij blijft ongezien. Maar zelfs in deze toestand dient zij jou. Hoewel het grootste deel van haar dienst genegeerd wordt, beschermt zij jou steeds en soms zal ze zelfs voorbijgaan aan jouw persoonlijke voorkeur teneinde je behoeden voor een groot onheil. Maar ze zal zich niet opdringen in je persoonlijke leven. Ze voert simpelweg haar functie uit om je te beschermen en in leven te houden en je in de richting van zelfrealisatie te leiden. Zij is een Grotere Intelligentie binnenin jou.

Dus terwijl je bezig bent met je plannen, doelen, angsten, onrust en al die fantasieën en ideeën die daarbij horen, leeft Kennis in jou. Maar jij bent niet bij Kennis. Teleurstelling brengt je naar Kennis omdat, zelfs als het maar voor een kort moment is, zij de futiliteit van veel van je bezigheden illustreert. Dit geeft je een rustpauze om je motieven en je primaire inspanningen opnieuw te overwegen. Deze heroverweging kan ertoe leiden dat je iets nieuws ervaart dat zich al die tijd binnenin je heeft bevonden.

Deze ontdekking stuurt je een andere richting op, een richting die slecht enkelen ingeslagen zijn. Daarom is zij mysterieus. Haar pad is echter niet onbekend omdat er individuen zijn die die weg afgelegd hebben en hoewel zij veel vergissingen op hun reis hebben gemaakt, hebben ze een weg voor je vrijgemaakt. Op dit pad kan ambitie niet met je meegaan, want in het begin zal je niet weten waar je heen gaat, wat je zult doen of zelfs waarom je het doet. Hoewel je (er) misschien persoonlijke redenen bedenkt om je betrokkenheid te rechtvaardigen, zullen je motiveringen en definities vroeg of laat ontoereikend blijken te zijn om de reden waarom je deze weg kiest te rechtvaardigen.

Door De Weg van Kennis te kiezen ga je het mysterie binnen. Door de weg van ambitie te kiezen volg je de ambities van anderen. Hierbij zal je in groot gezelschap verkeren. Als je je eigen ambities volgt, zal je scherp over jezelf en anderen oordelen, deze groep winnaars en die groep verliezers noemen, deze groep goed en die groep slecht en al die tijd probeer je bij de winnende groep te horen.

Om een andere weg te kiezen moet je eerst stoppen – stop het voortdurend streven om dit te hebben, om dat te zijn, om dit te bereiken en dat te vermijden. Je moet ophouden jezelf voort te drijven, een tijdje stil worden, totdat je merkt dat je een andere richting op kunt gaan. Hiermee begint een periode van essentiële samensmelting. Een gerede tijd zal je als het ware door de woestijn zwerven, niet zeker waar je naartoe gaat of waar je mee bezig bent. Maar in feite ga je ergens naartoe als je niet tussenbeide komt.

De ware weg is niet de weg van persoonlijke ambitie, dus het tart elke beschrijving. Iedereen die deze weg heeft bewandeld is door een periode gegaan van rondzwerven ronddolen, tegen zaken aanlopen, onzeker over waar hij naartoe gaat en waarom hij daar naartoe gaat. Niemand kan dit deel van de reis in kaart brengen. Vanuit het oogpunt van je eerdere ambities en alle normen en waarden die daarbij horen zou je redelijk dwaas over kunnen komen – dom en dwaas, als een verdwaalde ziel. Maar je bent niet verdwaald. Je bent bij lange na niet zo verdwaald als daarvoor, toen je elke dag met jezelf worstelde, toen je jezelf onderwierp aan het hebben, doen en zijn van al die dingen waarvan jij dacht dat zo noodzakelijk was voor je geluk. Toen was je verdwaald, want je was niet beschikbaar voor Kennis. Zelfs als je eerlijkheid op prijs stelde, kon je niet volledig eerlijk met jezelf zijn, omdat je je diepere ingevingen niet kon voelen. Je kon jezelf alleen maar verkeerd voordoen jegens jezelf en anderen.

Nu voel je je eerlijker, maar minder zeker. Nu voel je jezelf misschien meer verbonden met jezelf, maar je zult minder regeltjes hebben waar je naar leeft. Dit is geen tijd om veel beslissingen te nemen. Dit is een tijd om open te blijven en een eenvoudig leven te leiden – met eenvoudige bezigheden en eenvoudige relaties. Dit is de tijd om vaste relaties te vermijden als je alleen bent. Dit is de tijd om af te zien van verandering in je belangrijkste relatie als je die hebt. Dit is een tijd van innerlijke herwaardering. Maar dit is geen mentaal proces.

Als je ronddwaalt, of dat ogenschijnlijk doet, zal je na verloop van tijd ontdekken dat je een bepaalde richting volgt en dat er onderweg bepaalde leidraden zijn en kleine aanwijzingen en dingen die je helpen. Hoewel je weg nog steeds onduidelijk is en ogenschijnlijk ondoorgrondelijk beweeg je feitelijk in een bepaalde richting.

De vergissing die mensen hier maken is dat ze proberen hun ambitie in te brengen in de situatie. Nu denken ze dat ze spirituele hoogten zullen bereiken. Nu denken ze dat ze spirituele relaties zullen krijgen. Nu denken ze dat ze spirituele weelde, spirituele kracht en spiritueel prestige zullen behalen. Als dit gebeurt, herdefiniëren mensen zichzelf weer van voren af aan en verdwalen. Nu zijn ze dubbel verdwaald, want ze denken dat ze iets echts aan het doen zijn, terwijl ze in feite weer hun ambities nastreven. Het is nu moeilijker dit te herkennen omdat alles meer opbouwend kan lijken. Maar het verschilt niet van iemand die bezig is miljoenen te vergaren. Het lijkt alleen veel meer opbouwend en dus is het moeilijker in te zien dat het alleen maar een andere vorm van zelfbedrog is.

Als je ambitie binnen de perken kan houden en in een staat van onwetendheid en onzekerheid kan blijven, dan zal jouw weg geopenbaard worden en je zult haar langzaam volgen. Als je verder gaat zal je merken dat je een bepaalde richting volgt en dat je daarheen gaat voor doeleinden die je kunt ervaren, zelfs als je ze nog niet kunt benoemen. Je zult je zelfs realiseren dat je niet alleen reist, want kameraden komen je vergezellen. Als je afstand kunt doen van ambitie en zelfdefiniëring zal je je met meer kracht voortbewegen en zal Kennis binnenin jou in toenemende mate een bron van inspiratie, advies en bescherming worden die je kunt ervaren. Zonder te proberen je leven in het gareel te brengen en richting te geven zal Kennis tevoorschijn komen. Dit betekent niet dat je zwak en passief bent. Het betekent eenvoudig dat je je richt op iets dat groter is. Je gebruikt hierbij je vroegere vrije wil en richt haar op jouw verlangen om Kennis en een leven met een grotere waarheid te hebben. Dat is betrokkenheid. Als dit eerlijk en oprecht gevolgd wordt en als je bereid bent ervoor te werken zal je in staat zijn voldoende energie te genereren om verder te komen op het Pad van Kennis.

Gedurende deze overgangstijd wordt alles opnieuw gedefinieerd. Maar veel zaken worden niet voor lange tijd gedefinieerd. Dit is een tijd waarin je je moet bevrijden van je eigen zelfdefinities, hetgeen een waarachtige vrijheid is. Je moet al jouw overtuigingen en veronderstellingen over de wereld en andere mensen loslaten en alle oordelen en grieven die daarmee samengaan. Dan kun je deze vrijheid ervaren. Alleen hier, als je in voldoende mate in deze richting bent gereisd, kun je echt beginnen te zien dat ambitie een vorm van persoonlijke hel is voor mensen. Of ze nu winnen of verliezen in hun belangrijke bezigheden, er is weinig plezier, weinig empathie met het leven, weinig affiniteit met anderen en weinig bevrediging. Het ziet er allemaal nogal tragisch uit.

Gedurende je reis op De Weg van Kennis van de Grotere Gemeenschap zal je zien, met name in de levens van anderen die jou inspireren, dat grote dingen bereikt worden als mensen een grotere Kennis in hen laten oprijzen en als ze dat combineren met specifieke vaardigheden in hun werkgebied. Dit genereert iets van blijvende waarde. Hun activiteit nam hen in beslag, maar op een andere manier. Je ziet dat ze soms beloond werden en erkenning kregen voor hun prestaties, maar meestal niet. Ze volgden iets anders. Ze participeerden in een Grotere Realiteit om iets te bereiken. Soms creëerden ze zaken van praktische waarde. Soms creëerden ze alleen Mysterie. Hun persoonlijke doelen vormden niet de drijfveer. Hun verlangen om iets te doen, iets te zijn en iets te hebben was niet waar hun kracht vandaan kwam. Dat was niet de reden van hun betrokkenheid. Ja, meestal waren enkele van hun persoonlijke ambities erbij betrokken, maar zij overheersten niet. Persoonlijke ambitie heeft nooit iets van waarde in de wereld gecreëerd. Alleen een groter initiatief, geboren uit Kennis binnenin individuen en gecombineerd met Kennis van anderen in onderlinge samenwerking kan iets van grotere waarde produceren.

Voor hen die De Weg van Kennis gekozen hebben en in de fase “zwerven door de woestijn” verkeren is er weinig zekerheid dat zij op enige moment iets van waarde voor iemand voortbrengen. Er is geen zekerheid voor succes. Er is geen roem, geen glorie en geen rijkdom. Ze zullen geen liefde of geld verdienen. Ze weten niet wat ze uit de situatie zullen halen. Ze doen het alleen maar omdat ze het moeten doen. Of hun vroegere leven bleek te pijnlijk voor hen te zijn of ze hebben iets anders ervaren dat hen heeft geroepen – meestal een combinatie van beide. Wat ze zullen voortbrengen kunnen ze niet zeggen. Wie ze zullen zijn kunnen ze niet zeggen. Wat ze zullen hebben kunnen ze niet zeggen. Het is nu aan de Grotere Kracht. Ze staan klaar, bereid om uit te voeren wat nodig zal zijn. Ze zijn waarlijk gemotiveerd. Hun resultaat reikt verder dan henzelf. Ze kunnen nu belangrijkste deelnemers zijn bij het bereiken van een tastbaar resultaat of een mysterieus resultaat, wat het ook moge zijn, maar ze weten niet wat ze creëren. Ze participeren nu alleen maar in de schepping. Nu vormen ze een grotere belofte. Maar onderweg zijn er veel valkuilen. Ze kunnen veel fouten maken, met name als ze proberen de controle te herwinnen en de aard en richting van hun bezigheid te bepalen. Maar als ze dit niet doen zullen ze de realiteit van Kennis, de richting van Kennis en de expressie van Kennis in hun individuele leven realiseren.

Om Kennis te ervaren moet je Kennis volgen. Om Kennis te bevatten, moet je Kennis volgen. Je kunt je niet afzijdig houden en het allemaal begrijpen. Je kunt niet met zuiverheid zeggen; “Nou, ik had een intuïtieve ervaring en meer is het niet.” Kennis is groter, veel groter. Je moet haar volgen om haar te kennen. En om haar te kennen moet je doorgaan, zonder ambitie.

Om deze reis te beginnen moeten je eigen ambities tekortschieten. In feite schieten ze niet tekort. Je begint je eenvoudig te realiseren wat ze zijn en wat ze opleveren. Het lijkt op tekortschieten omdat je denkt dat je zonder ambitie niets bent en nergens naartoe gaat. Dus de ervaring van tekortschieten zorgt voor deze verregaande herziening van je leven. Terwijl je vordert zal een Grotere Intelligentie binnenin jou naar voren beginnen te komen en de bron van jouw richting, jouw prestatie en jouw betekenis zijn. Dit kan je niet vinden. Je kunt slechts participeren en al doende leren.

Maar hoe eenvoudig en toch hoe moeilijk is dit voor mensen die, omdat ze gescheiden zijn van God, proberen God in hun eigen leven te zijn. Of ze nemen eigenzinnig de controle over hun levens of ze geven het op door zich over te geven aan een idee over God, een verre God, een God die ze geen advies zal geven. Beide extremen en alle posities ertussen worden bepaald door ambitie. De dominerende persoon wil verantwoordelijkheid. De onderworpen volgeling wil geen verantwoordelijkheid. Maar ze bevinden zich in dezelfde categorie vanwege dat wat hen motiveert.

Om te weten dat Kennis echt is, om haar aanwezigheid en expressie in je leven te begrijpen, moet je haar volgen – niet denken dat ze alles voor jou zal doen, maar je realiseren dat ze jou de zaken zal geven die jij moet doen. Ze zal je naar bepaalde zaken toe leiden en weg van andere. Ze zal je de mogelijkheid bieden nieuwe mensen te ontmoeten om jou te vergezellen en oude te laten vertrekken. Dit gebeurt zonder ambitie.

Zie ambitie als volgt: Het is een poging om Afscheiding te laten werken. Het is een poging om jouw individu scheppend en bevredigend voor jezelf te laten zijn. Dit streven moet mislukken wil jij beginnen je te realiseren dat je een grootser leven hebt dat bestaat zonder de definiëring van jezelf, maar dat jouw hulp en al je energie nodig heeft voor de uitdrukking ervan. Dit is een nieuw leven, een nieuwe impuls, een nieuwe motivatie. Het is zeldzaam omdat slechts weinigen dit aangegaan zijn. Het is groots omdat het zich uitstrekt voorbij de grenzen van menselijke ambitie. Het is mysterieus omdat haar bron voorbij de wereld ligt. Het is gunstig omdat het een groter resultaat oplevert en voldoening in mensen genereert.

De volgende keer als je jezelf afvraagt; “Wat wil ik werkelijk?” stel jezelf dan een andere vraag. Stel jezelf de vraag: “Wat zou ik zoeken als ik niets zou willen?” Stel jezelf deze andere vraag en nieuwe vragen zullen in je opkomen. Dit is een andere manier van vragen stellen en leidt in een andere richting. Als je gelooft dat jouw pogingen tot vervulling bevredigend zijn, breng dan tijd door met mensen die verder in hun streven zijn dan jij en kijk welk soort resultaten zij genereren. Kijk naar de kwaliteit van hun leven. Kijk naar hun mate van bevrediging. Kijk naar hun vermogen om in relatie te zijn, om affiniteit en gemeenschap te ervaren. Inspireren ze jou of inspireert dat wat ze bezitten jou? Het zal voor jou geen verschil maken. Winst of verlies, je zult de essentie van het leven missen. Daarom moet je opnieuw kiezen en een ander soort vragen over jezelf stellen.